Dat vindt het bestuur van het Landelijk Samenwerkingsoverleg (SWO) tussen plaatselijke christelijke gereformeerde kerken, Nederlands gereformeerde kerken en gereformeerde kerken vrijgemaakt.Het SWO bespreekt vanavond op zijn jaarvergadering in Nieuwegein een brief, waarin het bestuur de commissie voor contact en samenspreking met andere kerken (NGK) en Deputateneenheid (CGK) oproept de positie van samenwerkingsgemeenten te heroverwegen. „Hopelijk heeft dat tot resultaat dat er meer ruimte ontstaat om het plaatselijke leven die invulling te geven, die recht doet aan de speciale positie van de kerken.”

De brief vraagt aandacht voor gemeenten waar de samenwerking „zijn moeiten kent.” Door een verschillende visie op de vrouw in het ambt -de NGK kent vrouwelijke ambtsdragers- hebben sommige gemeenten er steeds minder begrip voor dat de kerkenraad zich (nog) houdt aan de landelijke besluiten. „Door ons gebonden te achten aan de besluitvorming in beide kerkverbanden, worden deze verschillen in de plaatselijke gemeenten steeds directer gevoeld. Door die verschillen komen de kerkenraden steeds meer in een spagaathouding terecht.”

Als voorbeeld noemt het bestuur de afvaardiging naar kerkelijke vergaderingen. Daar zouden de geldende regels vaak niet overeenkomen met de „beleefde eenheid” in de samenwerkingsgemeenten. „De kerkelijk achtergrond gaat weer een belangrijke rol vervullen bij het vaststellen van de afvaardiging.”

De soms jarenlange samenwerking tussen gemeenten rechtvaardigt volgens het SWO-bestuur meer kerkordelijke aandacht. „Zou het niet wijs en passend zijn dat er meer erkenning komt voor het gegeven dat de unieke situatie van onze samenwerkingsgemeenten eigen regels behoeft? Soms hebben we het gevoel dat we bungelen, dat we buiten de orde leven en alleen maar geduld worden.”