Dit zei ds. P. Mulder zaterdag tijdens een ambtsdragersconferentie van de Gereformeerde Gemeenten. De conferentie ”Pastoraat bij randkerkelijkheid en kerkverlating” was belegd door het deputaatschap diaconale en maatschappelijk zorg (DMZ) en werd gehouden in Geldermalsen. De conferentie werd geleid door W. Drooger, algemeen secretaris van DMZ.Naar aanleiding van de gelijkenis van de verloren zoon zei ds. Mulder (predikant te Krimpen aan den IJssel): „We leren hieruit dat de kerk zich niet moet aanpassen aan de wegloper. Wel is de wegloper van harte welkom zodra hij zich weer aan het Woord wil aanpassen.”

Kerkverlaters zijn vaak niet vast te houden, zei ds. Mulder. „Dat leert de praktijk van het kerkelijk leven. Hun lidmaatschap eindigt door de gang die zij maken, maar het gebed voor hen blijft. Pastoraat, ook onder randkerkelijken en potentiële kerkverlaters, is een ambtelijke opdracht. Het Woord mag en moet steeds gebracht worden. Dat betekent: de nodiging tot de genade, met bevel van bekering en geloof, met bewogenheid en gunning, gedreven door de liefde van Christus, met besef van de ernst van het godsgericht.”

De predikant drong bij het omgaan met potentiële kerkverlaters aan op zorgvuldigheid en geduld. Hij noemde het een goede gedachte om de namen van kerkverlaters bij te schrijven op de lijst van de evangelisatiecommissie. „Het is goed om te proberen in gesprek te blijven.”

Naast de hoofdlezing van ds. Mulder waren er drie deellezingen, gehouden door C. van Haaften (parttime evangelist in Leidsche Rijn), dr. C. S. L. Janse (oud-hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad) en L. A. Kroon, jeugdwerkadviseur van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten.

Aan de hand van enkele Bijbelse voorbeelden zei Van Haaften: „Als iemand de kerk verlaat, is dat een ramp, ik raak daar volledig door uit balans, maar bij de Heere is er altijd een weg terug.” Hij raadde aan om het gedrag van randkerkelijkheid tijdig te onderkennen. „Geef zeker zulke jongeren het gevoel dat ze erbij horen, dat ze met innerlijke ontferming omgeven worden. Mijd hen niet. En ze mogen best weten dat er in de gemeente mensen zijn die in de eenzaamheid bidden, juist voor hen.”

Kroon signaleerde het gevaar dat in veel gezinnen de dienst des Heeren, het leven naar Zijn Woord en wil, naar de rand is gedreven. „Dat heet secularisatie van binnenuit.” Potentiële kerkverlaters groeien langzaam maar zeker van het Woord weg. „Bij het ouder worden constateert een jongere soms dat zijn vader en zijn moeder ook wel eens tegenvallen. Hij stelt vervolgens vast dat de wereld vol onrecht is. „En de Heere? Bestaat Hij eigenlijk wel? Tegen wie praat de dominee op de kansel eigenlijk als hij bidt?”

De mobiele telefoon vindt Kroon voor veel jongeren een bedreiging. „De mobiele is hun houvast, staat synoniem met hun identiteit. Horizontale communicatie beheerst hun leven. Verticaal communiceren, bidden tot God, vragen om Zijn leiding, zijn velen erdoor verleerd.”

Bij de forumbespreking was er een vraag naar de waarde van cijfers over kerkverlating uit recente onderzoeken. Mogen wij wel op deze manier kijken naar kerkverlaters? Dr. Janse: „Cijfers zijn inzichtgevend, geven duidelijkheid. Daar mogen we best serieus naar kijken, maar dan wel vanuit het besef dat God machtig is. Bij Hem zijn mogelijkheden waar wij cijfermatig geen mogelijkheden meer zien.”

Kroon vroeg nog om betrokkenheid, bij ouders en ambtsdragers. „Ook zij die blijven, hebben genade nodig. Elke kerkverlater is er een te veel. Wat een wonder dat de Heere ook vandaag nog mensen bekeert.”