Ook een andere islamitische voorganger haalde het nieuws: donderdag bleek dat de Eindhovense imam Eisha Bersham halverwege vorig jaar ten onrechte het land is uitgezet. In de moskee van Bersham zouden jonge moslims gerekruteerd zijn voor de jihad. Achteraf blijkt echter dat de imam daar niet zelf bij betrokken is geweest.In beide gevallen speelt minister Verdonk een rol. Bij Bersham ligt dat voor de hand: Verdonk is minister van Vreemdelingenzaken en zij heeft hem naar zijn geboorteland Sudan teruggestuurd. Bij Fawaz ligt dat ingewikkelder. In eerste instantie wilde Verdonk weten of ze hem ook kon uitzetten, maar dat bleek niet zo eenvoudig. Fawaz is van oorsprong afkomstig uit Syrië, maar beschikt al tien jaar over een Nederlands paspoort. Verdonk kan hem dus net zo min het land uitsturen als Nederlanders die met hun achternaam Fraanje of Faber heten.

Zo’n Nederlands paspoort is echter geen vrijbrief om iemand te beledigen of een afschuwelijke dood toe te wensen. Op dat punt gelden de Nederlandse wetten en niet die van Syrië. Verdonk heeft dus gelijk als ze vraagt of de preek van Fawaz strafrechtelijk door de beugel kan. „Mensen vreselijke ziekten toewensen, dat kan niet”, zei de bewindsvrouw gisteren.

Bij het lezen van de preek van Fawaz lopen de rillingen je over de rug. „O Allah, bezorg Van Gogh een ziekte die alle inwoners van de aarde niet kunnen genezen.” Ook Hirsi Ali wordt blindheid, tongkanker en een hersentumor toegebeden. Na iedere zin antwoordt het biddende publiek met: „Amen.”

Toch is de opstelling van de minister zeer opmerkelijk. Was het niet Verdonk die, direct na de moord op Van Gogh, zich naar Amsterdam spoedde en op de Dam het vrije woord verdedigde? Vergeleken met de columns van Van Gogh is de preek van Fawaz maar een zouteloos praatje. Voorbeelden daarvan zijn er te over, maar het taalgebruik van Van Gogh laat citaten in deze krant nauwelijks toe.

Voeg daarbij dat het bereik van Van Gogh met zijn columns in Metro en HP/De Tijd bijna het duizendvoudige is van het aantal moskeegangers bij Fawaz. Is er dan niet sprake van selectieve verontwaardiging?

Het is zeker positief dat de minister nu de ogen opengaan voor het dodelijke venijn van het woord. De preek van Fawaz bevat nergens een oproep tot geweld en de imam heeft juist gewezen op het belang van de dialoog, maar het slotgebed zal zeker olie op het vuur van Mohammed B. geweest zijn, als hij daarbij aanwezig was.

Het is daarom een goede zaak dat het openbaar ministerie de preek onder de loep neemt. Als dat leidt tot een omslag in de cultuur van het kwetsen, is dat toe te juichen. Maar dan moet er voortaan wel met één maat gemeten worden. Zo niet, dan wekt Verdonk de schijn van een dubbele moraal of, erger nog, populisme in het licht van de verkiezingen.