Christian Science Monitor Het Amerikaanse weekblad toont in een reportage een christelijk antwoord op Halloween.

„Bruce Walters deelde altijd snoepgoed uit met Halloween, net als zijn buren, tot hij er achter kwam dat het duivelse karakter van de feestdag indruiste tegen zijn christelijke geloof.

Maar hij schrapte de feestdag niet, hij goot er een christelijk sausje overheen. Voor het derde achtereenvolgende jaar zullen kinderen zijn huis verlaten met snoepgoed en met een traktaat waarin staat hoe mensen door Jezus Christus gered kunnen worden. „Als ze iets bovennatuurlijks willen, laten we ze dan op het Goddelijke Bovennatuurlijke wijzen”, zegt Walters. „We moeten het christendom verspreiden. Dit is een gelegenheid om jonge mensen te bereiken, en via hen de ouders.”

De Standaard

De Belgische krant De Standaard blikt over de grens en kijkt naar de rellen in de Franse steden, waar opnieuw auto’s in brand werden gestoken.

„In de ’verjaardagsnacht’, van donderdag op vrijdag, gingen in Frankrijk honderd auto’s in de vlammen op. Dat was, aldus de politie, meer dan het gemiddelde per nacht, maar veel minder dan het aantal wagens dat uitbrandde tijdens de hevige rellen die een jaar geleden in de banlieues uitbarstten.

„Meer dan het gemiddelde per nacht.” Een zinnetje om even bij stil te staan. Inderdaad, er gaan nog vrijwel elke nacht ergens in een banlieue in een stad in Frankrijk auto’s in de vlammen op. Maar als dat niet in één spectaculaire uitbarsting gebeurt, als jongerenbendes niet, zoals vorig jaar, wedijveren in geweld om het avondjournaal te halen, dan slaat daar nauwelijks iemand acht op. Behalve dan de bewoners van die wijken, die slachtoffer zijn en blijven van dat dagelijkse geweld. Niet voor niets smeekte ooit een allochtone vrouw vanuit haar raam in een banlieue minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy: „Mijnheer de minister, verlos ons alstublieft van dit tuig.”

Het grootste deel van de mensen in de cités snakt inderdaad naar niets anders dan wat de meeste gewone stervelingen willen: een baan(tje), een woning, een menswaardig leven.

Het eerste wat die mensen nodig hebben is herstel van de veiligheid.

Maar repressie volstaat niet, dat is bekend. Frankrijks zwaarste sociale kwaal is een hardnekkig hoge jongerenwerkloosheid, die gemiddeld 25 procent bedraagt en in de steden tot 40 procent oploopt.

Premier Dominique de Villepin wilde die te lijf gaan met een wetsontwerp dat werkgevers aanmoedigt meer jongeren te werven door toe te laten werknemers in de eerste twee jaar op staande voet te ontslaan. Eenzelfde wet heeft, zo tonen de cijfers, de afgelopen jaren meer dan 200.000 banen geschapen.

Maar ditmaal kwamen de vakbonden en de studenten de straat op tegen de wet, die „zou toelaten dat jongeren als huisvuil op straat gezet konden worden.” De regering capituleerde na de betogingen, waarin nauwelijks jongeren uit de banlieues te zien waren. Dat de betogers wel en veel ”banlieusards” geen stemrecht hebben speelde allicht mee in de capitulatie, waarvan opnieuw de ”havenots” in de steden de slachtoffers zijn.

Die Welt

De tweede ronde van de presidentsverkiezingen in Congo is rustig verlopen, maar die rust is bedrieglijk, vindt de Duitse krant Die Welt.

„Dat het verloop van de verkiezingen over het geheel genomen als rustig kunnen worden beschouwd, is een verdienste van de VN-soldaten en van de Europese betrokkenheid. Dat neemt echter niet weg dat zittend president Joseph Kabila en zijn rivaal Jean-Pierre Bemba voor de stembusgang hun privélegers hebben bewapend en duidelijk gemaakt dat ze weinig geven om het democratiseringsproces. Verkiezingen zorgen nu eenmaal nog niet voor democratie. In Congo laat de echte vuurproef nog op zich wachten, namelijk of de verliezer zijn nederlaag accepteert en zich voegt naar de regels van de rechtstaat. (…)

Een langetermijnvisie van de VN met betrekking tot Congo ontbreekt echter. Voor de Eufortroepen gaat het om een terugtrekking volgens tijdschema, de vervulling van de missie op papier. Voor nervositeit in Berlijn zorgen daarom Franse toespelingen dat het mandaat mogelijk wordt verlengd. De VN zouden de EU al een verzoek hebben gedaan.

De Duitse regering staat daarmee voor een dilemma: Enerzijds heeft Berlijn verplichtingen tegenover de EU, de VN en de mensen in Congo, en heeft het tevens belang bij stabiliteit in de regio.

Anderzijds gaat het besluit van het parlement uit van een einde aan het mandaat op 30 november. Het handhaven van deze termijn is voor de regering belangrijk, niet in de laatste plaats vanwege het schedelschandaal (Duitse soldaten die in Afghanistan met schedels zijn gefotografeerd, red.) en het daarop ontbrande debat over de inzet van Duitse troepen in het buitenland. Zo rest Berlijn niets anders dan hopen dat Bemba en Kabila zich koest houden en hun privélegers in de kazerne blijven. Daar ziet er echter niet naar uit.”