Het NBIP heeft cijfers over het aantal taps dat de leden moesten plaatsen gepubliceerd. Het is voor het eerst dat in Nederland zulke duidelijke cijfers bekend worden over de inzet van het opsporingsmiddel. Het was tot op heden een streng bewaard staatsgeheim.Het ministerie van Justitie heeft de NBIP toegestaan de eigen cijfers te publiceren omdat het gaat om globale aantallen, legde voorzitter Alex Bik dinsdagavond uit. Hij wil met de bekendmaking de discussie over de kosten en baten van de internettap nieuw leven inblazen. Bovendien menen de providers dat de burger het recht heeft om te weten hoe vaak internetverkeer wordt ’afgeluisterd’.

De bij de NBIP aangesloten internetaanbieders delen de kosten die voortkomen uit hun verplichting om de aansluitingen aftapbaar te maken voor opsporingsdiensten. De NBIP–deelnemers hebben ongeveer 1,5 miljoen klanten (ongeveer eenderde van de markt). Zij plaatsten in de eerste negen maanden van dit jaar 31 taps.

Het gebruik van het opsporingsmiddel neemt gestaag toe, zo blijkt: over heel 2003 plaatsten de NBIP–leden nog 6 taps, een jaar later was dat 10, vorig jaar 15. Een tap blijft gemiddeld meer dan twee maanden staan.

Voor de 31 taps die tot dusver werden geplaatst maakten de internetaanbieders in totaal 293.000 euro aan kosten. Dat komt neer op 9452 euro per tap (20 eurocent per abonnee). Tot woede van de internetaanbieders werd de vergoeding per tap vorig jaar in april van het ene op het andere moment verlaagd tot iets meer dan 13 euro. Voor die tijd mochten providers al hun kosten declareren.

De overheid stelt zich sindsdien op het standpunt dat goed onderbouwde meerkosten zullen worden terugbetaald. De ervaring leert echter dat declaraties zelden worden gehonoreerd. Een oordeel over de effectiviteit van de internettap wil Bik niet geven omdat niet bekend is of met de taps criminelen of terroristen zijn opgespoord.