We stellen het als Stichting Heart Cry op prijs dat ds. P. de Vries met ons meedenkt om een antwoord te geven op de grote nood in kerkelijk Nederland. Onze reactie is daarom geen verdediging, maar een uitnodiging om tijdens een persoonlijk gesprek hierover verder na te denken.De naam van Duncan Campbell (1898-1972) is tijdens onze samenkomsten niet prominent naar voren gekomen. Zijn naam is op de conferentie zelfs niet genoemd. Het is daarom onjuist om hem met onze stichting te identificeren. Wij noemden hem in de aankondiging in verband met een van onze sprekers, mevrouw Mary Peckham, die tijdens de opwekking op het eiland Lewis door zijn prediking werd aangeraakt. Ook citeerden wij in onze brochure een uitspraak van hem: „Opwekking is een gemeenschap doordrenkt van God.” We mogen best kanttekeningen plaatsen bij Campbells theologie, maar daarmee hoeven we niet te ontkennen dat hij „een man Gods” was, zoals dr. Martyn Lloyd-Jones hem typeert.

Ds. De Vries noemt de kritiek van de bekende Free Churchpredikant van Stornoway, Kenneth MacRae, op Campbell en op de opwekking. We zeggen niet dat deze ongegrond is, maar wel vinden wij het oordeel van MacRae gekleurd en eenzijdig. Gedurende al de maanden dat Campbell op Lewis werkte, heeft MacRae nooit contact met hem gezocht en hem zelfs niet beluisterd! Hij heeft de grote zegen van de opwekking onderschat.

Het boek van Colin en Mary Peckham, ”Sounds from Heaven”, geeft een heel ander beeld van de opwekking. Ontroerend en bemoedigend is het om daarin te lezen hoe Gods Geest op krachtige wijze ingrijpt in mensenlevens! We mogen daarom met het badwater het kind niet wegwerpen. Ds. De Vries heeft achting voor de gebroeders Wesley en beveelt de liederen van Charles Wesley aan, maar dat betekent toch ook niet dat hij instemt met hun arminiaanse theologie?

Schaduwzijden
Het is de intentie van de Stichting Heart Cry om door te geven wat voor grote dingen de Heere door middel van opwekkingen gedaan heeft en nog doet. Vandaar dat wij sprekers hebben uitgenodigd die bij dergelijke bewegingen betrokken zijn geweest. Dit betekent niet dat wij ons met alles wat zij zeggen willen identificeren. Ds. De Vries weet toch ook dat elke opwekking schaduwzijden heeft? Niemand minder dan de bekende puritein Jonathan Edwards (1703-1758) heeft voor excessen gewaarschuwd, die ook bij de ”Great Awakening” voorkwamen. Toch evalueert Edwards de opwekking als een werk van God!

Ds. De Vries mist in wat hij vanuit onze stichting las de notie dat „de ware heiligmaking een vrucht is van het rechtvaardigend geloof.” Had hij de moeite genomen om een of meerdere samenkomsten te bezoeken, dan had hij deze notie wel kunnen horen. Het leven met Christus vanuit de vereniging met Hem was het centrale thema. Daarbij werd de noodzaak van heiliging in de zin van geestelijke verdieping benadrukt. We bemerken dat inzicht in de boodschap van Romeinen 6-8 veelal ontbreekt. Het gevolg is dat veel christenen voortdurend een leven leiden van vallen en opstaan. De Heere Jezus heeft echter een overvloedig leven beloofd (Joh. 7:37-38; 10:10).

Vaak beroepen we ons op het feit dat wij „arme zondaren zijn en blijven” om daarmee eigen leegte en onvruchtbaarheid te camoufleren. Zelfs verkeerde zondige gewoontes worden vergoelijkt met de verontschuldiging: „We blijven immers arme zondaren.”

Wat doen wij echter met de accenten die de Schrift legt? De apostel Paulus besteedt in zijn brieven veel aandacht aan de heiliging in de volle breedte en rijkdom. Legt hij geen andere accenten dan wij, wanneer hij de gelovigen voorhoudt: „Weest mede mijn navolgers” (Fil. 3:17) en „Opdat Hij uw harten versterke, om onberispelijk te zijn in heiligmaking, voor onze God en Vader, in de toekomst van onze Heere Jezus Christus met alle heiligen” (1 Thess. 3:13; 5:23)?

Concreet
Van harte wijzen wij arminianisme en perfectionisme af. Van harte belijden wij de leer van de totale verdorvenheid van de mens en van de vrije, soevereine genade. Maar hoe krijgt de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd? Onze jongeren vervreemden van onze traditie, mede omdat deze niet concreet gemaakt wordt naar de praktijk van alledag. Ds. De Vries merkt terecht op: „Wat is er veel innerlijke leegte.” Maar is de oproep ”Terug naar de gereformeerde leer” daarop het antwoord? Of moeten we zeggen: ”Terug naar de levende Christus”, van Wie de gereformeerde leer getuigt? Maken wij de leer niet krachteloos door het diepere leven met Christus te verwaarlozen?

We merkten op de conferentie hoe groot de honger is naar de boodschap van een levende relatie met God in Christus. Gods Geest heeft harten aangeraakt! We mogen zien dat jongeren en ouderen daadwerkelijk een droefheid krijgen over hun (boezem)zonden en genade ontvangen om deze te belijden en ermee te breken aan de voet van het kruis van Golgotha.

Kerkelijk Nederland heeft een herleving nodig! Dat is de boodschap die wij willen doorgeven. De nood onder ons is groter dan we beseffen. De perversiteit in onze cultuur beïnvloedt onze gezinnen en gemeenten. Daarom hebben wij praktisch onderwijs en toerusting nodig over heiligmaking, om in deze wereld staande te blijven, alleen op basis van het verlossende én vernieuwende werk van Jezus Christus door de kracht van de Heilige Geest.

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en secretaris van de Stichting Heart Cry.