A. doodde haar vier baby’s telkens nadat ze in bad was bevallen. Zij hield de kleintjes net zo lang met haar benen onder water totdat ze niet meer leefden. Daarna wikkelde de moeder de babylijkjes in handdoeken en plastic zakken.De eerste drie baby’s, twee meisjes en een jongetje, werden aangetroffen in de tuin van haar woning in Beverwijk. De moeder van A. vond het vierde kindje, een meisje, eind vorig jaar in een plastic zak in de garage van haar woning in Haarlem.

Na haar aanhouding heeft A. de baby’s samen met haar ex–vriend, de 35–jarige J. de W., namen gegeven: Sanne, Gwen, Timo en Lavinia. Zij zijn tussen april 2001 en november 2005 geboren. De W., die de biologische vader is van alle kindjes, staat dinsdag terecht op verdenking van medeplegen van moord. Hij ontkent iets van de zwangerschappen te hebben geweten.

A. zei maandag voor de rechtbank dat ze jarenlang in een soort droomwereld heeft geleefd. „In mijn eigen beleving waren de kinderen helemaal niet dood. In gedachten ging ik leuke dingen met ze doen. Het leek alsof er dan niets gebeurd was". Volgens de verdachte hield ze haar zwangerschappen geheim om „iets voor zichzelf te hebben".

De vrouw ontkende dat ze de baby’s heeft gedood, omdat ze bang was dat haar vriend haar zou verlaten. Zij ging er van uit dat hij geen kinderen wilde, hoewel hij dat nooit heeft uitgesproken. A. zei ook zeker te weten dat de kinderen bij haar zouden zijn weggehaald als ze in leven waren gebleven. „Ik kon niet eens voor mezelf zorgen, laat staan voor kinderen".

Volgens gedragsdeskundigen is de vrouw sterk verminderd toerekeningsvatbaar. Ze adviseren tbs met dwangverpleging, omdat anders de kans op herhaling groot is. A. zou nog altijd een grote kinderwens hebben. De deskundigen verwachten een langdurige en taaie behandeling, maar ze zijn niet pessimistisch over de uitkomst. Ze stellen dat A. een ernstige stoornis heeft, waarbij zij haar denken en doen door elkaar haalt.

De rechtbank hoorde maandag ook de moeder van A. als getuige. Zij verklaarde niets van de zwangerschappen van haar dochter te hebben gemerkt. Een kinderarts zei als getuige–deskundige dat het vaker voorkomt dat vrouwen hun zwangerschap voor hun directe omgeving weten te verbergen.

Advocaat Niels Vogelaar vindt dat de behandeling van zijn cliënt snel moet beginnen. Volgens hem hoeft dat niet in een tbs–kliniek, omdat A. ook zelf vindt dat ze moet worden behandeld. Dat kan volgens de raadsman op vrijwillige basis. A. zei in haar laatste woord dat alleen zij schuldig is aan de babymoorden en niet anderen zoals haar moeder en ex–vriend.

De rechtbank doet 24 oktober uitspraak.