Maar wanneer de zondaar zich hier en daar wil wenden voordat hij zijn houvast in de wereld loslaat en zijn volk en zijn vaders huis verlaat, is het niet dan een dood voornemen. Het is als de dood voor hem te moeten besluiten om afscheid te nemen van zijn beminde lusten. Die zijn hem als een rechterhand of oog. Beloften noch bedreigingen kunnen hem bewegen er afscheid van te nemen, als genade het hart niet losmaakt.Echter, wie zo ver gekomen is dat hij alles wil verlaten, heeft de eerste stap, die de moeilijkste is, gedaan. De tweede stap is een wezenlijk verwerpen en afzien van dat huis en van alles wat er toe behoort. De ziel gewillig zijnde het te verlaten, neemt er afscheid van. Zij verbreekt haar natuurlijke betrekking tot dat gezelschap, hun werk en hun weg. Zij besluit, komt wat er komt, niet langer in hun midden te blijven. Zij roept een eeuwig vaarwel tot hen uit. Zij is vastbesloten niet weer te keren naar het geestelijke Egypte.

Thomas Boston, predikant te Ettrick (”Gaat uit het midden van haar”, 1741)