Onderzoek van het tijdschrift GezondNU laat zien dat drie van de vier verpleegkundigen zich bewust zijn van het feit dat ze de wet overtreden, maar er desondanks mee doorgaan. De Inspectie voor de Gezondheidszorg is een onderzoek gestart.De verstrekking van slaapmedicatie door verpleegkundigen gebeurt „massaal en doelbewust”, zegt hoofdredacteur Stan van Eck van GezondNU. Ruim 60 procent van de verpleegkundigen geeft aan te weten dat ze met het eigenhandig voorschrijven in strijd met de wet handelen. Meer dan de helft geeft aan er gewoon mee door te gaan.

Van de verpleegkundigen die eigenhandig slaappillen verstrekken, doet 80 procent dat wel eens uit preventief oogpunt, zonder dat er daadwerkelijk sprake is van slaapproblemen. Driekwart van de verpleegkundigen geeft aan dat het voorkomt dat een patiënt meerdere dagen achtereen een slaappil krijgt. Volgens 60 procent komt het voor dat een patiënt bij het ontslag slaappillen of een recept voor slaappillen meekrijgt.

Benzodiazepinen, waar slaap- en kalmeringsmiddelen onder vallen, behoren tot de meest verslavende geneesmiddelen. Alleen incidentele toepassing en kortdurend gebruik gedurende maximaal twee weken wordt in de medische literatuur als verantwoord beschouwd. Na twee weken treedt een verslaving op. Er zijn dan steeds hogere doseringen nodig om hetzelfde effect te krijgen. Het aantal bijwerkingen neemt toe en bij stoppen kunnen ernstige ontwenningsverschijnselen ontstaan.

Huisartsen worden geconfronteerd met slaapmiddelenverslaving die ontstaan is in het ziekenhuis. Hetzelfde geldt voor instellingen in de verslavingszorg. De Jellinekkliniek maakt zich bijvoorbeeld ernstig zorgen over het gebruik van slaapmiddelen in het ziekenhuis. „Ziekenhuizen, artsen en patiënten zelf zouden veel voorzichtiger met slaapmiddelen om moeten gaan”, zegt Els Buiting van de Jellinekkliniek.

Opvallend is dat mannelijke verpleegkundigen vaker slaapmiddelen verstrekken dan vrouwelijke. Circa 28 procent van de mannen schrijft regelmatig slaapmiddelen voor, tegen 17 procent van de vrouwen.

Het aantal slachtoffers door medische missers neemt fors af als ziekenhuizen op alle afdelingen speciale meldpunten hebben voor dit soort incidenten. Als artsen en verpleegkundigen fouten melden van zichzelf en collega’s, kan daarvan worden geleerd. Volgens hoogleraar gezondheidsrecht Johan Legemaate zou Justitie geen toegang moeten krijgen tot de gegevens. Legemaate heeft in opdracht van de artsenorganisatie KNMG onderzoek gedaan.

Ziekenhuizen die experimenteren met een meldsysteem, kunnen het aantal meldingen van fouten, ongelukken en misverstanden tussen het medisch personeel nauwelijks aan. Door de meldingen leren zij van fouten en neemt het aantal incidenten af. In 2008 moet elk ziekenhuis zo’n meldpunt hebben.

De Inspectie voor de Volksgezondheid schat dat er jaarlijks tussen de 1500 en 6000 doden vallen door medische fouten.