Midden in de nacht gaan Sanne en Sil stiekem even kijken bij de slangen van hun tante. Juist als ze het terrarium een stukje hebben opengedaan, horen ze iemand. Snel glippen de kinderen terug naar hun logeerkamer. De volgende morgen is er een slang verdwenen. De logeerpartij van Sil en Sanne staat in het teken van de ontsnapte slang Cora. De kinderen gaan in alle vroegte -in pyjama- naar het dier op zoek; ze schrijven op stoepen dat ze haar kwijt zijn; ze brengen met hun tante een bezoek aan reptielenzoo de Serpo en vinden Cora uiteindelijk -natuurlijk- terug.

Margriet de Graaf heeft haar actieboek ”Ontsssnapt!” voor 6- tot en met 8-jarigen prachtig aangepast bij het dierenthema van de christelijke kinderboekenmaand 2006. Ze houdt rekening met wat kinderen bezighoudt en hanteert een eigentijds taalgebruik, dat de doelgroep zal herkennen. Het thema is origineel en de lezer steekt er veel van op. Aan het einde van dit boek weet hij heel wat meer over slangen dan hij -hoogstwaarschijnlijk- wist toen hij eraan begon. De auteur breekt hoofdstukken vaak op precies het juiste moment af, zodat de jonge lezer nieuwsgierig zal omslaan.

Nadeel van dit verhaal is dat het niet altijd overtuigt. Aan het thema ligt dit niet, dat had hier en daar zelfs best nog wat spectaculairder gemogen. Waarom is de ontsnapte slang eigenlijk geen giftige slang? Nu het een onschuldige wegloper betreft, is er gelijk een stuk spanning weg uit het verhaal. Dat de Sil en Sanne vervolgens toch met stoepkrijt gaan schrijven ”Gevaarlijke slang ontsnapt” lijkt wat gezocht. En dat hun oom en tante met de slangen aan de Reptielenweg wonen, maakt het er niet realistischer op.

Ook diverse details doen afbreuk aan de geloofwaardigheid. Eén voorbeeld: Voordat ze gaan logeren, belt Sanne Sil op. „Hoi”, zegt ze, „met Sanne.” „Hallo, met Sil.” Dat gaat in het echt natuurlijk net andersom.

Dat ”Ontsssnapt” een actieboek is voor de christelijke kinderboekenmaand blijkt vooral uit de rol die het gebed speelt. Oom en tante bidden niet, maar Sanne en Sil doen dat wel. Sanne begint haar gebed nogal oneerbiedig met „Bedankt”, maar ze gelooft oprecht dat God alle dingen goed kan maken.