Eind vorige week stemde de ministerraad in met een wetsvoorstel dat experimenteren rondom Schiphol mogelijk moet maken. De essentie van het voorstel is dat vliegmethoden die naar verwachting tot minder hinder leiden in de praktijk kunnen worden uitgeprobeerd. De huidige stringente wetgeving staat dergelijke praktijkvoorbeelden in de weg. Het wetsvoorstel, dat nu naar de Tweede Kamer gaat, is cruciaal voor de toekomst van de omwonenden en daarmee ook voor de toekomst van Schiphol.Echte vermindering van hinder kan er slechts komen als de luchtvaartsector en de regio gezamenlijk maatregelen in de praktijk kunnen uitproberen. Dat werkt beter dan het bedenken van theoretische verbeteringen achter de (Haagse) tekentafel die in het beton van wetgeving worden gegoten. Als dan blijkt dat de maatregel niet helpt, moet eerst de wet worden aangepast.

Het huidige wetsvoorstel kent echter een groot bezwaar. Een experiment mag straks pas worden uitgevoerd als vooraf is vastgesteld dat het niet tot meer geluidshinder leidt dan nu. Het doel van een experiment is echter juist te onderzoeken óf andere vliegmethoden in de praktijk wel of niet tot minder hinder gaan leiden. Leidt het tot minder hinder, dan is het experiment geslaagd. Leidt het tot meer hinder dan is het experiment niet geslaagd, gaat men terug naar de oude situatie of probeert men iets anders dat wellicht wel werkt. Een experiment is geen experiment als de uitkomst vooraf al is bepaald.

Bovendien heeft het verleden aangetoond dat de totale omvang van de geluidshinder vooraf niet precies vast te stellen is.

Een experimentwet die als voorwaarde stelt dat de uitkomst van het experiment vooraf vast moet staan, is een dode mus voor Schiphol én zijn omwonenden. De Tweede Kamer, die voorstander van experimenten is, kan dit nog herstellen.

De auteur is betrokken bij het Platform Nederlandse Luchtvaart.