Dat blijkt uit een onderzoek dat beide inspecties dinsdag presenteren op een symposium in Utrecht. Volgens de wet moet elk kind dat psychische hulp nodig heeft via bureau jeugdzorg worden doorverwezen naar de jeugd–ggz. Het bureau jeugdzorg moet dan formeel vaststellen dat het kind psychische hulp nodig heeft. Maar daarna volgt veelal nog een intake gesprek bij de psycholoog van de jeugd–ggz om vast te stellen welke psychische hulp. Dit leidt vaak tot veel langere wachttijden dan nodig.In veel regio’s, zoals in Gelderland, komen kinderen nog rechtstreeks via de huisarts binnen. Dat gaat sneller, maar volgens de wet mag dat alleen bij uitzondering zoals in crisisgevallen. In Overijssel klaagt de jeugd–ggz dat het bureau jeugdzorg te globaal te werk gaat bij het vaststellen welke hulp een kind nodig heeft. Het bureau jeugdzorg heeft echter niet de kennis om preciezer te werk te gaan.

Ook de uitwisseling van gegevens tussen de beide instellingen laat nogal eens te wensen over. Volgens de wet moeten de psychologen en psychiaters altijd aan de bureaus jeugdzorg ter verantwoording doorgeven dat ze een kind in behandeling hebben. Veel jeugdpsychologen weigeren dat nog. Zij twijfelen aan het nut van die informatie–uitwisseling en vrezen ook voor de privacy van hun klantjes.

Als die informatie ontbreekt, kan het bureau jeugdzorg echter niet elk kind volgen en in de gaten houden of het wel geholpen wordt, zoals de wet voorschrijft. Bovendien leidt het tot problemen als het bureau jeugdzorg extra zorg wil. In Noord–Holland bestaat hierdoor het risico dat kinderen door meer hulpverleners geholpen worden, zonder dat die dat van elkaar weten.

Verder blijkt uit het onderzoek dat de jeugd–ggz en de bureaus jeugdzorg nergens echt duidelijke afspraken maken over wie het overzicht en de controle houdt op de behandeling van een kind, terwijl de bureaus jeugdzorg dat wel moeten doen.