Verworpen
Samuël was door de Heere gezonden tot Isaï om een van zijn zonen, namelijk die hem de Heere zeggen zou, tot koning over Israël te zalven. Zo gauw Samuël de oudste zoon Eliab zag, was zijn oordeel: Deze zal ik voor de Heere moeten zalven. Had hij zijn eigen keuze mogen volgen, voorzeker zou Eliab Israëls koning zijn geweest. Waarom? Omdat Samuël alleen oordeelde naar het uiterlijke en omdat Eliab van een grote statuur was.
Maar zie eens, de gedachten van de Heere zijn niet gelijk aan die van Samuël. Die Samuël verkiest, verwerpt de Heere en Hij berispt Samuël en zegt: Ziet zijn gestalte niet aan. Ik heb hem verworpen. Waarlijk een taal die het wel waard is dat wij hem met een ijzeren griffie, met de punt van een diamant in ons hart geschreven hebben. Bij de meesten van ons christenen blijven plichten en gestalten stilstaan in iets wat voor ogen is. Men begrijpt echter niet dat de Heere het hart aanziet. Wij zien dat Zijn oordeel zeer veel verschilt van het oordeel van de mensen. Dat Hij op die zaken niet ziet, waar de mensen gewoon zijn op te zien, die hen beminnelijk voorkomen.Het is hier alsof de Heere wil zeggen: Indien Ik oordeelde naar u, o Samuël, en naar de gestalte gezien had, had ik hem aangenomen. Maar nu heb Ik hem verworpen!
Johannes Beukelman, predikant te Alblasserdam (Keurstoffen, 1776)
