Zijn wij dan zo onmachtig dat wij over onze eigen geest niet heersen kunnen, noch onze tong bedwingen kunnen ten goede? Wij waren in Adam anders geschapen, zo goed en recht dat we dat konden doen. Al onze leden waren wapenen der gerechtigheid, niets daarin was verdraaid en onbekwaam. Tot dat grote doel zijn wij voortgebracht. Want God heeft de mens recht gemaakt.De mens heeft zich echter en zijn nakomelingen moedwillig van die heerlijkheid beroofd en vele vonden gezocht. Hij is zo onmachtig, ja, verdoemelijk, ellendig geworden. Daardoor zijn al zijn heerlijke vermogens zo verdorven dat hij nu in een geheel reddeloze en hopeloze toestand vervallen is. Hij is tot alle goed ondeugend en tot alle boosheid geneigd. Als adderengebroedsel van zijn jeugd af aan. Geen monsterdieren zijn nu zo boos en verdorven van nature als de mens, nu hij zichzelf van Gods heerlijkheid beroofd heeft.

Johannes Janssonius, predikant te Emden (”Preken over de apostel Jacobus”, 1742)