Van Leeuwerden werd in 1985 veroordeeld tot twaalf jaar cel wegens de moord op de 72-jarige Dorothea van Wylick in haar woning in Amsterdam. De man, die als butler en verpleger voor de vrouw werkte, heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn.Van Leeuwerden zat zijn straf goeddeels uit. In 1991 werd hem gratie verleend, waardoor hij iets eerder vrijkwam. Vijf eerdere pogingen zijn zaak herzien te krijgen zijn gestrand. Knoops is ervan overtuigd dat het hem deze keer wel gaat lukken. Hij hoopt te kunnen aantonen dat het slachtoffer niet is gedood door vergiftiging met medicijnen (in combinatie met alcohol), maar dat zij is overleden aan een hartinfarct.

Het slachtoffer was een vermogende maar ziekelijke, aan alcohol verslaafde weduwe. De homoseksuele Van Leeuwerden trouwde in 1983 met haar. Een paar maanden later stierf de vrouw. Daarmee leek Van Leeuwerden een financieel motief te hebben om haar om het leven te brengen. Volgens Knoops kwam de vrouw echter zelf met het huwelijksvoorstel.

De raadsman heeft eerder gesteld dat de veroordeling vooral stoelt op een verklaring van de vermaarde, in 1990 overleden patholoog-anatoom Zeldenrust. Hij heeft tijdens het hoger beroep in de zaak voor het gerechtshof in Amsterdam verklaard dat de vrouw vermoedelijk is overleden aan een giftige combinatie van alcohol en geneesmiddelen. Zeldenrust baseerde zich daarbij op een telefonische verklaring van een toxicoloog. Knoops meent dat de hardhorende Zeldenrust de toxicoloog verkeerd heeft verstaan. Die meldde juist dat de combinatie van alcohol en medicijnen níét de doodsoorzaak kon zijn.

Zeldenrust beschikte niet over het uiterst relevante medische dossier van het slachtoffer. Hij had dat weliswaar bij justitie opgevraagd, maar nooit ontvangen. De weduwe leed aan het syndroom van Conn, dat de kans op overlijden aan een hartstilstand vergroot.

Van Leeuwerden wil worden gerehabiliteerd. Hij vertelt zijn verhaal op de website www.dickmoetvrij.nl.