De groepen die zaterdag optreden, hebben hun eigen uitstraling. Op hun internetsite zijn doodskoppen te zien. Met horens. In een van de teksten hoort iemand ineens het Engelse woord suicide: zelfmoord. Een andere groep laat via de computer monsters zien met grijpende klauwen. Misschien leidt zoiets niet direct tot nachtmerries, maar wie in dat web gevangen raakt, komt er in eigen kracht niet meer uit. Alleen de Koning van het leven kan uit zo’n situatie verlossen.Het rockfestival zou ’s avonds om halfelf afgelopen moeten zijn. De organisatoren verwijzen vermoeide festivalgangers naar twee campings om „je bedje in te duiken.” Zou het midden in de nacht echt stil zijn. Of gebeurt er allerlei ’verborgen’ kwaad? In elk geval voelen velen op zondag weer de leegte. Of ze hebben een kater. Let liever op de vreugde van dat andere feest. De blijdschap van degenen die God liefhebben, is blijvend. Eeuwig. Daar komt nooit een eind aan.

Er zijn jongeren die niet verder kijken dan hun neus lang is. Ronny zegt op een internetforum: „Na Els Rock nog puf over, kom dan ook naar Hondsrock.” Daar treden The Heavens Devils op. Dat is klip en klaar een belijdenis van de duivel. Simone vertelt: „Wat een onzin dat de christenen zich zo druk maken over dit festival!” Maar Kim kijkt verder dan haar neus lang is. „Dit is een vreselijk festival, met veel gevloek en gezuip.”

Jongeren bespraken zelf de vraag of Els Rock wel kan. De plaatselijke SGP, de ChristenUnie en de kerken probeerden het festival af te blazen. Zij weten dat zo’n feest tot vervreemding leidt. Tot afscheid van Gods heilzame liefdewet. Hun protest is niet gehonoreerd. Als normen en waarden teloorgaan, leidt dat op termijn tot ontbinding van de samenleving. De organisatoren van Els Rock zijn het daar niet mee eens. Maar de tijd zal het leren.

Burgemeester Koelewijn scheen in de motivatie van zijn afwijzing om de vergunning in te trekken een wijze raad te bieden. Hij sprak de hoop uit dat de protesterende kerken en fracties en de organisatie van Els Rock met elkaar in gesprek zouden gaan. Nu is het nooit verkeerd als christenen te zeggen waarom je ergens voor of tegen bent. Maar het advies ”praat eens met elkaar” fungeert niet zelden als dooddoener. Tijdens zo’n ontmoeting is hooguit plaats voor het uitwisselen van standpunten. Want de organisatoren van Els Rock staan op hun democratische rechten.

Nederland is een democratie. De wil van de meerderheid beslist. Dat is de realiteit. Daardoor kunnen socialisten die niet met de SGP en de ChristenUnie in één college van burgemeester en wethouders willen zitten ze eenvoudig buitenspel manoeuvreren. En daarom moet Koelewijn vrezen dat het intrekken van de vergunning niet spoort met de juridische regels. Protesteren is goed. Maar in de praktijk -dat bleek bij een soortgelijke kwestie in Staphorst- trekken mensen die rekening houden met Gods geboden steeds vaker aan het kortste eind.

Is dat alles? Neen. Christenen mogen zich steeds meer bewust zijn van hun positieve boodschap. Aan degenen die zich vergapen aan zo’n festival. Zij mogen een realiteit proclameren die ver uitgaan boven die van een rockfestival met heavy metal. Er is iets dat veel langer duurt dan tot de sluitingstijd om halfelf en de nacht daarna. Geluk dat nooit meer ophoudt. Voor mensen die vanuit hun hart leren zeggen: Ik heb God liever dan mijn eigen plezier.