Blauwe leeuw
„Katholieken kunnen toe met de minste spaarrente, wij vertrouwen op de eeuwigheid.” Pal voor het Pantheon zijn de priester en de ex-voetballer geanimeerd in gesprek. „Ik denk niet dat katholiek Nederland blij is met uw voorstel, eerwaarde. Lachen, ik zal het eens aan de Postbank voorleggen.”Op de achtergrond sjeest een blauwe leeuw in Postbankoutfit voorbij. „Toch wel, wij zijn hard doende met geestelijk sparen. Wij hebben een prachtig geloof, en op de jongste dag zullen wij meer rente krijgen dan ongelovigen op de aarde ooit zullen kunnen ontvangen.”

Bodars woorden wekken verbazing en ontzag bij Mulder: „Jij gelooft dat echt, hè?” Bodar antwoordt resoluut: „Ik geloof dat echt, ja.”

Geestelijk sparen
Volgens weekblad Intermediair is Antoine Bodar geliefd en gehaat. Bejubeld en verguisd. Een „publiciteitsbeluste sierpriester.”

Een gesjeesde katholiek is hij echter allerminst. Integendeel. Studie en meditatie vullen zijn dagen in het priesterhuis Santa Maria dell’Anima in het oude centrum van Rome. Twee maanden per jaar is hij in Nederland, onder meer in Tilburg waar hij deze maand begon als bijzonder hoogleraar christendom, cultuur en media.

Hij keert zich tegen de vrijzinnigheid, het hedonisme, de vervlakking van de cultuur, de waan van de week, een leven van hype naar hype. Hij zet zich in voor schoonheid, kunst, de kerk, de waarheid, en bovenal het geloof: „Er is de waarheid van Christus en die is absoluut.” Orthodox en onbegrepen. Maar „het gaat niet om begrepen te worden, het gaat om gegrépen worden.”

Leeg en zinloos
Niet alleen de Postbank heeft Bodar ontdekt. Hij sprak ook voor de Robecogroep. En zo was kardinaal Simonis te gast bij de Rabobank. Het besef dat er meer is dan geld en rente, neemt in alle lagen van het bedrijfsleven toe. De behoefte aan zingeving groeit. Het gaat niet alleen om de ”cultura agri”, het in cultuur brengen van de akker, maar bovenal om de ”cultura animi”, het in cultuur brengen van de geest. Dat hield Bodar de bankiers voor. „Zonder religie is het leven leeg en zinloos.”

Hoe waardeert reformatorisch Nederland rente? Ook in het licht van de eeuwigheid? Hebben wij de mammon ook iets te bieden? Of heeft alleen de mammon ons iets te bieden?

Zinken we mee met de moderne maatschappij, of verheffen wij onze omgeving door de schoonheid van de christelijke cultuur? Ademen wij alleen de tijdgeest in, of ademen wij ook iets uit van de Geest in de naar spiritualiteit snakkende samenleving?

Klooster Refo
Daarvoor moet je niet gesjeesd zijn, maar worden gegrepen. Laat begrepen worden dan geen vereiste zijn, verstaanbaarheid is dat wel. Dat vergt aanpassing, zelfverloochening, strijd. Op de Areopagus spreekt men de taal van de Areopagieten.

Wordt het geen tijd dat we het klooster dat wij Refo noemen ook niet eens af en toe verlaten? Twee maanden, twee weken of wellicht alleen maar twee dagen per jaar. Desnoods achterop een scooter. Want „als er geen profetie is, verwildert het volk.”