Voorbeelden zijn er genoeg: discussie over het gebruik van een Bijbelvertaling, over de prediking, over het al dan niet meegaan met een kerkfusie, over de plaats van de vrouw in de politiek. Waarbij de oprechte bewogenheid en de principiële stellingname vaak aan kracht verliezen door de felheid waarmee de standpunten worden verdedigd. Hete hoofden, koude harten.Een dagblad als het RD kan niet om deze discussies heen. De lezer moet weten wat zich in de samenleving en op het kerkelijk erf afspeelt. De lezer heeft recht op informatie. Daarvoor heeft hij zich op een krant geabonneerd. Zo kan hij bijblijven.

Tegelijk moet de redactie zich bewust zijn van de rol die een krant speelt in het polarisatieproces. Door het geven van informatie worden standpunten aangescherpt. Dat is niet te voorkomen. Actie roept reactie op.

Toch is daarmee niet alles gezegd. De redactie dient zich steeds af te vragen of bepaalde informatie relevant is en of er nieuwe argumenten en gezichtspunten aangedragen worden. Het is de taak van de redactie om daarin het evenwicht te bewaren. Alles publiceren kan niet en hoeft niet. Het gaat erom op het juiste moment de goede keuzes te maken en zo nodig een punt achter de discussie over een onderwerp te zetten. Zulke afwegingen betreffen niet alleen redactionele artikelen, maar ook de plaatsing van opiniebijdragen en ingezonden brieven.

Zo heeft de redactie in de achterliggende maanden gekozen voor een terughoudende koers rond de discussie over het voorstel van het SGP-bestuur over partijlidmaatschap van vrouwen. Dat betekende dat vooraf door de redactie was vastgesteld dat gedurende een beperkte periode in brieven et cetera gereageerd kon worden. Na afloop van die tijd waren de meeste relevante argumenten aan de orde geweest en zijn geen opiniestukken of brieven meer geplaatst.

Ook diverse rubriekschrijvers die op de voorstellen wilden ingaan, hebben we meegedeeld dat we de discussie gesloten hadden. Om die reden is bijvoorbeeld een bijdrage van prof. dr. W. J. op ’t Hof voor de rubriek Goed Bekeken niet geplaatst. De bijdrage kwam na afloop van de tevoren vastgestelde periode. De reden voor deze afwijzing was dus een formele en niet een inhoudelijke of persoonlijke. Over deze gang van zaken is later ook in goede sfeer een gesprek tussen prof. Op ’t Hof en de redactie geweest.

Niet iedereen zal het met deze keus van de redactie eens zijn. In de regel vindt men dat zijn of haar standpunt onvoldoende belicht is. Dat begrijpen wij best. Toch hebben we gemeend deze lijn te moeten volgen om een waardige discussie -want daarover is ieder het binnen de SGP eens- niet onnodig te verscherpen. En al zijn we ervan overtuigd dat niemand het oogmerk heeft de verschillen tot grote twistpunten te maken, gemakkelijk kunnen we met elkaar meegesleurd worden in een proces van verdergaande polarisatie. Dat moeten we niet willen.