Dat Nicolaï het tot bewindsman zou schoppen, zat er bij zijn entree in de Tweede Kamer -in 1994- eigenlijk meteen al in. De gentleman is een echte politicus als het gaat om de eigenschap met iedereen uitstekende contacten te onderhouden, terwijl hij tegelijkertijd -haast ongemerkt- toch de eigen ideeën doordrukt. Hij is niet alleen aardig en intelligent, maar ook goed thuis in de dossiers die aan hem zijn toevertrouwd.

De afgelopen vier jaren die Nicolaï in de Kamer doorbracht, waren dat vooral het veiligheidsbeleid en de cultuur. Beide beleidsterreinen zijn hem op het lijf geschreven. Hij werd in 1960 geboren in een vrijzinnig-liberaal gezin in Delft, studeerde staats- en bestuursrecht én politicologie in Amsterdam en ontwikkelde tegelijkertijd zijn muzikale gaven achter de piano.

Na zijn studententijd werkte Nicolaï eerst een aantal jaar op het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Daar bracht hij het uiteindelijk tot hoofd van het stafbureau Kunsten. In 1990 werd hij algemeen secretaris van de toenmalige Raad voor de Kunst, de huidige Raad voor Cultuur.

Met de buitenlandse politiek of de diplomatie heeft Nicolaï tot nog toe weinig van doen gehad. Toch lijkt hij er het juiste profiel voor te hebben. Net als zijn voorgangers Benschop (PvdA) is hij jong, diplomatiek, enigszins pragmatisch en strategisch sterk.

Nicolaï is wel een tikje alternatief: zijn kleedstijl en uitstraling zijn niet die van de klassieke liberaal noch die van de doorsnee diplomaat. De vrijzinnige Nicolaï heeft in het bijzonder een hekel aan stropdassen.