Op het eerste gezicht maakt de Lieventum weinig indruk: een eenvoudig plastic dopje met twee parallelle sleufjes in het midden. Toch bespaart de Lieventum tot 50 procent aan water, zo vermeldt de verpakking.

Wie vervolgens aan het rekenen slaat, komt tot duizelingwekkende getallen. Een gemiddeld gezin kan door het gebruik van drie dopjes jaarlijks zo’n 10.000 tot 13.000 liter water besparen. Uitgaande van 7 miljoen Nederlandse huishoudens, komt de maximaal mogelijke besparing op 70 miljard liter. „Deze hoeveelheid staat gelijk aan de inhoud van het Sneekermeer en de Biesbosch”, aldus Folkert Folkerts, de motor achter de Lieventum.

De Lieventum past op 90 procent van de 21 miljoen Nederlandse kranen. Montage is kinderlijk eenvoudig: de schuimstraalmond -perlator in vaktermen- van de kraan draaien en de Lieventum in de plaats van het rubberen ringetje leggen. Een douchekraan is door een afwijkende schroefdraad niet geschikt voor de waterbespaarder. De gebruiker merkt weinig van de bespaarder, het duurt uiteraard wel langer om een emmer te vullen.

Bij het simpelweg afknijpen van de waterdoorvoer bestaat het gevaar dat de druk in de geiser te hoog oploopt. Bij de Lieventum is dat niet het geval. „Het geheim zit in de manier van begrenzen. Er zit een bepaalde afstand tussen de twee verticale sleufjes. Verder zijn de openingen op een bijzondere manier gefreesd. Op deze manier werkt het systeem onafhankelijk van de druk: als de kraan verder opengaat, buigt de brug tussen de sleuven ietwat mee en laat het dopje meer water door.”

Deze wijsheid bedacht Folkerts niet zelf. De Lieventum is een uitvinding van de inmiddels overleden Theo Lieven. Hij kreeg in 1996 van het toenmalig waterleidingsbedrijf Oost-Twente de opdracht een waterbespaarder te bedenken. Belangrijkste uitdaging vormde de drukverdeling.

Lieven slaagde met glans voor zijn opdracht. Verkopen was echter lastiger, de afzet kwam op een laag pitje te staan.

Folkerts had als manager van een hotel in Arnhem kennisgemaakt met de vondst. In 2005 besloot hij contact op te nemen met de twee zoons van Lieven. Hij kreeg al snel toestemming om de Lieventum te gaan verkopen. In het eerste jaar zette hij 350.000 bespaarders af.

Het product ligt niet in de winkel, particulieren en bedrijven kunnen het via internet bestellen. De prijs varieert met de afnamehoeveelheid. Een kaart met drie Lieventums kost 4,95 euro. „Dat heb je in pakweg drie maanden terugverdiend”, rekent Folkerts voor.

De 42-jarige ondernemer handelt niet in de eerste plaats uit winstbejag. Als kleine jongen was Folkerts ranger bij het Wereld Natuur Fonds. In zijn vrije tijd verzamelde hij oud papier. Zijn drijfveer is voornamelijk ideologisch. „De Lieventum is goed voor natuur en consument.” En voor Fint, de handelsmaatschappij achter de Lieventum, uiteraard.

Het grote geld moet uit het buitenland komen. Inmiddels zijn er distributeurs in landen als Duitsland, Portugal, Griekenland en Brazilië. „Nederland zie ik vooral als een marketingland. Al het verdiende geld investeer ik weer.”

Er rust alleen een Beneluxpatent op de Lieventum. „Het is bijna onmogelijk om een vinding goed te beschermen. Daarom steek ik weinig energie in het opwerpen van beschermingswallen. Ik zet liever in op een groot marktaandeel. Bovendien geldt: hoe lager de prijs, hoe minder interessant voor concurrenten.” De waterbesparende perlators die ook op de markt zijn ziet Folkerts door de fors hogere prijzen niet als een bedreiging.

Niets lijkt het succes van de Lieventum in de weg te staan. De werkelijkheid is anders: „De Lieventum heeft een imagoprobleempje. Hij is zo klein dat niemand grootse daden verwacht.” Om die reden werkt Folkert veel met referenties. Op zijn site staat een hele lijst met tevreden klanten, van vakantiepark De Zuiderzon tot de gemeente Urk.

Opvallend, waterleidingbedrijven staan niet direct te springen om de Lieventum te promoten. „Ik krijg daar geen voet aan de grond. Ze zouden iedere klant een Lieventum moeten geven. Dat zet direct zoden aan de dijk. Ze zijn voor hun omzet echter ook afhankelijk van het waterverbruik. Een bijzonder voorbeeld van botsende belangen.”