Men zou zeggen: Heere Jezus, hoe heeft het U van het hart gekund zo te spreken, daar Uw ziel in liefde tot de vrouw brandde? Jezus deed het tot haar beproeving. Hierdoor zal haar nederigheid openbaar worden en de grootheid van haar geloof. Want zij zegt: Ja, Heere, doch de hondekens eten ook van de brokjes die daar vallen van de tafel. Zij stemde toe dat zij zo’n hond was. Ja, Heere, zegt ze, ik ben een onreine hond en als zodanig onwaardig iets te ontvangen. Zij erkent het, want het is het brood voor de kinderen en niet voor een hond als ik ben.De vrouw weet er echter raad op en dan is het alsof ze wil zeggen: O, Heere, ik ben een onreine hond. Ik wil mij als een hond voor uw voeten leggen. Ik begeer geen heel stuk brood. Ik weet wel dat ik dat onwaardig ben. Geef mij dan maar de kruimels die van de tafel vallen. Daarmee zal ik tevreden zijn. Dit zal de kinderen niet benadelen en Gij, algenoegzame heer, kunt het, zo Gij wilt, mij geven.

Cornelis van Vollenhoven (”Waarheid in het binnenste”, 1759)