Dinsdagmiddag, twee uur. Buiten zindert de hitte. Binnen zingen 29 Staphorster leerlingen de longen uit hun lijf. Eerst het Engelse volkslied ”God save our gracious queen”. Daarna volgen ”Abide with me”, ”Holy, holy, holy” en ”The Lord is my Shepherd”.Keurmeester Gijs Ooteman van de stichting Anglia luistert kritisch mee. Zijn organisatie beijvert zich voor meer en beter Engels op school. Ooteman is „helemaal uit Rosmalen” afgereisd naar Staphorst om certificaten uit te reiken. Niet zomaar papiertjes, maar wereldwijd geldige diploma’s. „In Thailand, in China, in Amerika, in Europa, overal zijn ze hetzelfde”, benadrukt hij. „Jullie hebben een geweldige prestatie geleverd. Ik heb nog nooit meegemaakt dat alle leerlingen cum laude slaagden. Jullie deden dat wel.”

De leerlingen scoorden op vier niveaus: van first step (level 1) tot preliminary (level 4). Ooteman: „Het hoogste niveau is te vergelijken met anderhalf jaar Engels in het voortgezet onderwijs. Daar zitten deze leerlingen uit groep 8 van de basisschool nu al.”

Er wachten nog meer uitdagingen, stimuleert Ooteman. „Je kunt tot niveau tien: het masterslevel.” Hij waarschuwt ook. „Straks kom je misschien op een middelbare school waar je met Engels helemaal vooraan moet beginnen. Dan baal je natuurlijk als een stekker. Maar niet getreurd, je kunt zelf verder. Vraag gewoon een examen bij Anglia aan. Doorgaan is belangrijk.”

Directeur Bart Hoeve geeft zijn kids na de plechtigheid „iets ludieks” mee. Geen Engels ijsje, zoals een leerling suggereert, maar een zak Engelse drop. Tevreden laat hij de groep gaan. „We hebben hard voor dit resultaat gewerkt.”

Hoe? De directeur laat boeken zien: de kinderbijbels van De Vries en Van Dam in het Engels, idem de kikker-prentenboeken van Max Velthuis, en voor de grammatica de methode ”Just do it”. „Veel lezen, luisteren, schrijven en spreken”, vat Hoeve samen. „Juist op reformatorische scholen. Onze leerlingen hebben een achterstand bij Engels omdat ze weinig of geen televisie en speelfilms kijken. Des te groter was voor ons de uitdaging om de resultaten bij Engels op te krikken.”

Anglia -de internationale stichting begon ooit op Cyprus- bestaat in Nederland tien jaar en is in die tijd enorm gegroeid, zegt Ooteman. „In 1996 namen we voor het eerst examens in Nederland af. We hadden toen 50 kandidaten. Dit jaar zijn het er 8000.”

Er is nog genoeg werk aan de winkel voor Anglia, zegt Ooteman. „Docenten Engels op de middelbare school weten vaak geen raad met leerlingen die een Angliacertificaat hebben. Die weten te veel. Daarom ben ik er voor dat leerlingen een taalportfolio van zichzelf bijhouden waarin ze aangeven wat ze al kennen en kunnen, en wat nog niet. Dat betekent wel dat de docent Engels zijn vak op verschillende niveaus moet geven.”

Een ander probleem is „de beperkte vaardigheid” van leraren basisonderwijs om Engels te geven, aldus Ooteman. „Ik hoor dat pabo’s het vak drie keer zestig minuten in vier jaar aanbieden, de studenten een aantal uren zelfstudie geven en dat is het dan. Dat is volstrekt onvoldoende om Engels op de basisschool te geven.”

Dat het vak op de basisschool hard nodig is, lijdt geen twijfel, zegt Henk Prins, leerkracht op de Doornveldschool. „In het begin vroegen leerlingen wel eens: „Wat moet ik ermee? Ik ga toch nooit naar Engeland.” Tegenwoordig zien ze zomaar hun oudere broer of zus op vakantie gaan naar Engeland of landbouwkunde studeren aan de Engelstalige opleiding in Deventer.”

Staphorst mag de naam hebben achter te lopen, Prins weet beter. „We zijn de eerste reformatorische basisschool die meedoet aan het Anglia-examen.”