Haverschmidt (1835-1894) publiceerde in 1867 onder het pseudoniem Piet Paaltjens “Snikken en grimlachjes”, een reeks gedichten vol ironie en zelfspot.De in Leeuwarden geboren Haverschmidt wordt gezien als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Romantiek in de Nederlandse literatuur. De van nature vrij zwaarmoedige schrijver pleegde in 1894 zelfmoord.

In het verslag dat hij in augustus 1881 maakte over zijn reis naar Frankrijk en Zwitserland, is hij echter opgewekt van toon. „Hij woonde destijds in Schiedam, wat een grauwe industriestad was. De natuur, de bergen maakten veel indruk op hem, het was een soort paradijs. Hij kon af en toe zijn tranen niet bedwingen", vertelt Honings over de inhoud van het verhaal.

In het reisverslag maakt Haverschmidt onder meer grapjes over een dronken gids en over de manier waaop hijzelf van het bier geniet. Het verslag van de vakantie is volgens Honings erg aantrekkelijk geschreven. „Hij was lid van de Vereniging Paulus, een club van vrijzinnige predikanten. In januari en februari 1882 heeft hij hun het verhaal in twee delen voorgelezen. Daar was het ook voor bedoeld, het is dus geen dagboek maar echt een verhaal."

Haverschmidt die de reis met drie vrienden aflegde, heeft het boek als titel “Met de vrienden op reis in Zwitserland in 1881” meegegeven.