Dat blijkt uit het jongste nummer van het blad Reformanda. Daarin is het antwoord opgenomen dat de generale synode van de GKH vorige maand in Mariënberg heeft vastgesteld en dat inmiddels is verzonden aan de gereformeerd vrijgemaakte deputaten eenheid, aan alle kerkenraden en aan de eigen kerkenraden. De brief is een antwoord op een appel van de vorig jaar gehouden synode van Amersfoort-Centrum, waarin de GKV de „nieuw gevormde kerken, hun leden en hun synode” ertoe oproepen „te komen tot herstel van de verbroken gemeenschap.”De GKH schrijven in hun antwoord dat het appel hen niet „onberoerd” laat, maar dat de oproep „in schril contrast staat met de houding van uw kerken in het recente verleden.” Kerkelijke eenheid kan volgens hen alleen ontstaan in gehoorzaamheid aan Gods Woord en in gebondenheid aan de belijdenis van de kerk. „En juist daarom moeten wij helaas vaststellen dat we er niet mee kunnen instemmen om u in uw „gereformeerde intenties” te aanvaarden.”

De synodebesluiten over onder meer zondagsheiliging, huwelijk en echtscheiding wijzen er volgens de GKH op dat niet Gods Woord de volledige norm is maar „de acceptatie en het inlevingsvermogen van de kerkleden.” „De Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) hebben op hun laatste synode opnieuw geweigerd om alles te verwerpen wat in strijd is met het zuivere Woord van God.”

De GKH zeggen geen behoefte te hebben aan een gesprek tussen beide kerkverbanden. „Dat gesprek kan maar één bedoeling hebben: ons als Gereformeerde Kerken over te halen om zich weer te schikken onder de binding aan synodebesluiten die het fundament onder de kerk hebben weggeslagen door het gezag van Gods Woord en Gods wet aan te tasten.” Een „waarachtig gesprek” is dan ook niet mogelijk, aldus de brief.

Ds. P. Niemeijer, preses van de laatstgehouden synode in Amersfoort, zegt desgevraagd dankbaar te zijn dat de GKH het appel hebben overwogen. Hij constateert dat de tijd nog niet rijp is voor een echt gesprek. „De hersteld gereformeerden verkiezen op dit moment zelfs een communicatie door papier en inkt boven die van mond tot mond. Terwijl juist die laatste het toch mogelijk maakt om op een open en opbouwende wijze door te spreken over bepaalde, helaas aanwezige misverstanden. Nu blijft het contact beperkt tot het uitwisselen van standpunten. Wat hadden we graag van hart tot hart gesproken.”

Het verwijt dat de GKV de Bijbel niet meer toereikend zouden achten voor deze tijd, wijst hij af. „Al ons werk gaat er juist van uit dat het Woord van God gezaghebbend en voldoende is voor alle tijden en dus ook voor vandaag. Maar het verstaan van de wil van de Heere is een zaak van gebed, fijngevoelig luisteren en verlichting door de Heilige Geest. Wij gaan ervan uit dat ook de hersteld gereformeerden niet tot hun standpunten komen door maar gewoon een of meer teksten te pakken, en verder niets.”

De antwoordbrief wekt bij hem de indruk dat de deur „wel erg hard” en zeker tot de volgende synode in 2008 in het slot is gegooid. „De enige mogelijkheid die ik zie is dat de hersteld gereformeerden aanvullend zouden besluiten hun brief in een contact met ons nader toe te lichten en zich daarover te laten bevragen. Een dergelijk contact zou aan onze kant binnen het mandaat van onze deputaten voor kerkelijke eenheid vallen.”