Schade en drek
Heere, hoe groot is het goed dat Gij weggelegd hebt voor degenen die U vrezen. De wereld zal ze bespotten en over hen lachen, omdat ze op U vertrouwen. Ach, hoe zullen die spotters dan huilen en wenen, krijten en kermen als alles in brand gezet zal worden waar zij hun vertrouwen op hebben gezet. Nu denkt men dat het de gelukkigste mensen zijn die veel geld hebben en huizen bouwen. Hoe deerlijk zal het einde zijn en er zal geen ontkomen zijn.
In de dagen van Lot aten en dronken die van Sodom. Die morgen waren ze vrolijk opgestaan. Niet te denken dat hun verderf zo dichtbij was. Toen echter de brand van de hemel kwam, wisten ze niet hoe zij zich zouden verbergen.Gij, die de Heere liefhebt, haat de zonde. Zij is de brandstichter die alles zal verderven. Of men dan huilt of kermt, het haar uit zijn hoofd trekt, het zal niet mogen baten.
Lezer, wilt u wijs zijn? Voorzie uzelf bijtijds van een veilige schuilplaats. Bij een watervloed klimt men op een droge plaats of een steenrots. Die steenrots is Christus. Die tot Hem loopt, wordt in een hoog vertrek gesteld.
Paulus trachtte dat hij in Christus gevonden mocht worden. Buiten Christus achtte hij alle dingen, ook waar hij het meest profijt van had, schade en drek.
Jacobus Borstius, predikant te Rotterdam (”Vijftien predikatiën”, 1696)
