Een ontluisterend verhaal. Toch is het nog niet zo onwaarschijnlijk als het toen leek. Soms zijn er wel van die voorbeelden waar vraagtekens bij te zetten zijn. Zo zijn er gevallen bekend waar bij ziekte van een van de kinderen ook altijd een van de ouders zich in het geheel niet prettig voelde.„Ineens zo’n onbestemd gevoel, opkomende griep of toeslaande vermoeidheid. Toch maar een dagje thuisblijven. Wat vervelend nu toch!” Ontluisterend, maar helaas niet zo onwaarschijnlijk.

Uiteindelijk is het gewoon diefstal om ’zomaar’ thuis te blijven. Ten eerste wordt er die dag niet gewerkt en dus geen omzet gemaakt. Ten tweede kost het een mandag salaris, want de meeste bedrijven dragen een eigen risico voor de eerste weken ziekte. Tel uit wat dit de werkgever kost.

Toch blijkt dit voor een aantal werknemers geen belemmering om de zaak te flessen. Niet alleen ziekte van een van de kinderen, ook andere zaken spelen een rol. Zo verwacht men ook in de komende maand dat menig werkgever te maken zal krijgen met ziekmeldingen. De te verwachten ziekte heet oranjekoorts en de te verwachten periode tussen de eerste verschijnselen en het mogelijke herstel is gesteld op twee dagen.

Ook het juiste moment van aanvang van de ziekte is reeds te bepalen. Op het moment dat Oranje speelt, start de koorts. De dag nadat Oranje speelt zijn er de naweeën van het te lang doorfeesten naar aanleiding van de eerste ziektedag.

Denk nu niet dat dit verzonnen is, want de nodige maatregelen worden reeds getroffen. Niet om de vreemde ziektegevallen in te dammen, maar om de kosten in te dekken. Er is namelijk een speciale verzuimdekking in het leven geroepen door een verzekeraar. Deze zogenaamde WK-polis vangt het eigen risico op van de werkgever, althans voor de eerste twee dagen.

Verzekeringsmaatschappij SEZ in Reeuwijk ziet een gat in de markt nu het wereldkampioenschap voetbal er aan komt. Bij een vorige gelegenheid lag het ziekteverzuim in Nederland 17 procent boven het gemiddelde. Volgens de verzekeraar kunnen werkgevers er „vergif op innemen” dat ze met vergelijkbare toestanden te maken krijgen.

Vreemde wereld. Er wordt gewoon melding gemaakt van het feit dat 17 procent van de werknemers zich durft ziek te melden zonder ziek te zijn, om zich met een blik bier en een zak chips op de bank te nestelen en te gaan kijken naar hun favoriete spelers. Dat gedrag wordt dan nog eens beloond door een verzekeraar die bereid is frauduleus gedrag te financieren door keurig het niet-verdiende salaris uit te betalen. Ten slotte zijn er blijkbaar werkgevers die de bewuste WK-polis gewoon afsluiten en daarmee aangeven dat ze hun eigen personeel niet verder vertrouwen dan tot aan de volgende wedstrijd.

Zo moet het dus niet. Een werknemer zal niet blij zijn als zijn werkgever het door hem verdiende geld uitgeeft voor een verzekering waaruit wantrouwen spreekt. De werkgever zal niet blij zijn met een werknemer die hem voor een partijtje voetbal in de steek laat. Dat maakt het moeilijk om vol vertrouwen in en met elkaar de zaak te laten draaien. Dan is er geen goede basis voor samenwerking.

Als het goed is groeit er een vertrouwensbasis tussen werkgever en werknemer. Zij hebben door samen een arbeidsovereenkomst af te spreken wederzijds rechten en plichten en ze hebben binnen het bedrijf of de instelling een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Die komt alleen tot zijn recht als er een normale vertrouwensbasis is gegroeid.

Binnen die vertrouwensrelatie is het dan ook ondenkbaar dat werkgevers hun personeel voor schut zetten door een verzekering voor hen af te sluiten die niet nodig zou moeten zijn. Bovendien is het ondenkbaar dat werknemers hun baan op het spel zetten voor een spelletje.

De auteur is directeur van vakorganisatie RMU.