Voor de een gaat het te ver en voor de ander gaat het niet ver genoeg. In zulke omstandigheden is het niet eenvoudig om twee derde van de afgevaardigden mee te krijgen.De constructie van het buitengewoon lidmaatschap (eigenlijk een veredeld donateurschap), waarvoor de SGP in de jaren negentig koos, is geen succes geworden. Daarvoor hebben zich in de loop der jaren maar weinig dames aangemeld.

Overigens is het de vraag of dat straks, als de plannen van het partijbestuur doorgaan, heel anders zal zijn. Lidmaatschappen van verenigingen zijn onder ons in hoge mate gezinsaangelegenheden. Of dat nu de VBOK betreft of de schoolvereniging. „Wij zijn lid van de Bond tegen het vloeken”, zo zegt men, ook al is officieel alleen de man als lid geregistreerd. Een bijkomend punt is wellicht dat men geen zin heeft om twee keer de contributie te betalen.

Zolang men een lidmaatschap vooral ziet als een vorm van steunbetuiging (van zo’n vereniging hoor je nu eenmaal lid te zijn), levert dat geen problemen op. Zouden man en vrouw allebei lid zijn, dan loop je ook nog het risico dat je om de zo veel tijd twee krantjes toegestuurd krijgt. En dat terwijl ze toch meestal ongelezen bij het oud papier gelegd worden. Dat laatste klinkt niet erg stimulerend voor de samenstellers daarvan, maar ik vrees dat ik daarmee aardig dicht bij de waarheid zit.

Alleen als men vergaderingen bezoekt waar gestemd moet worden, roept het gezinslidmaatschap vragen op. Strikt genomen mag dan alleen degene stemmen op wiens naam het lidmaatschap staat. Dat is meestal de man. Dat leidt tot een soort van gezinshoofdenkiesrecht. Het overgrote deel van de leden laat zich echter nooit zien op vergaderingen. De afgehuurde locaties zijn er in de meeste gevallen ook niet op berekend dat ze allemaal komen.

Bij de huidige discussie over het vrouwenlidmaatschap van de SGP gaat het primair over de vraag in hoeverre vrouwen mogen participeren binnen de partijorganisatie. Dat betreft het lidmaatschap van de kiesverenigingen en eventuele bestuursfuncties. In publieke ambten (raadslid, wethouder, Kamerlid et cetera) wil het partijbestuur per se geen vrouwen namens de partij laten optreden.

Ook in het verleden was de vraag naar de positie van de vrouw in allerlei organisaties aan de orde. Ik kreeg pas de notulen van de oprichtingsvergadering van een schoolvereniging uit 1920 onder ogen, waar ds. G. H. Kersten de vraag of vrouwen lid konden worden van de schoolvereniging bevestigend beantwoordde. Maar die vrouwen kregen geen stemrecht. Een soort buitengewoon lidmaatschap dus.

Nu is het niet altijd verstandig en noodzakelijk om bepaalde dingen te blijven doen zoals ze altijd al gedaan werden. Onder gewijzigde omstandigheden kunnen andere oplossingen meer voor de hand liggen. Zowel de externe druk als verlangens van binnenuit hebben het SGP-hoofdbestuur ertoe gebracht om met dit voorstel tot statutenwijziging te komen.

Daarbij blijven de publieke ambten voor SGP-vrouwen uitgesloten. Op die manier wil men recht doen aan de Bijbelse lijnen ten aanzien van de man-vrouwverhouding. Het is van wezenlijk belang om daaraan vast te houden.

Het valt immers niet te ontkennen dat zowel het Oude als het Nieuwe Testament weet heeft van een cruciaal onderscheid in positie en levensroeping tussen man en vrouw. Dat onderscheid is gefundeerd in de scheppingsorde. Daar mogen wij niet aan voorbijgaan, ook al komt alles in de huidige maatschappij daartegen op.

Het lidmaatschap van de kiesvereniging is echter een zaak van veel minder gewicht. Overigens geldt ook nu al dat het behoren tot de SGP vaak als een gezinsaangelegenheid wordt beschouwd. „Wij zijn van de SGP”, zo zegt men dan, al is strikt genomen alleen de man lid van die partij.

De auteur is oud-hoofdredacteur van het RD.