De Nederlandse vissersvloot is sterk afhankelijk van schol en tong. Nederland zorgt voor 70 procent van de tongvangst en 33 procent van de scholvangst per jaar.De ministers van Visserij van de 25 EU-landen spreken dinsdag voor het eerst over het zogeheten beheersplan schol en tong. Minister Veerman van Visserij gaat proberen om zijn 24 collega’s te laten afzien van dit plan. Hij meent dat de nieuwe beheersmethode eerst goed moet worden doorgepraat. Invoering kan veel later, stelt hij.

De Nederlandse vissers staan pal achter Veerman, verzekert directeur G. van Balsfoort van het Productschap Vis. Een halvering van de vloot kan de sector na eerdere saneringsronden niet verteren.

De nieuwe beheersmethode zou als eerste worden toegepast op schol en tong. Andere vissoorten zouden misschien later volgen. Gevolg is al wel dat de eerstkomende drie jaar steeds 15 procent minder schol en tong gevangen mag worden.

Aanleiding daarvoor is dat het scholbestand zo’n twee jaar geleden plotseling sterk afnam. Het aantal schollen in de Noordzee is inmiddels gestegen, maar Brussel bleef doorwerken aan een plan.

De nieuwe beheersmethode is gebaseerd op een methode van de Verenigde Naties. De zogeheten maximum sustainable yield (MSY) gaat uit van een langetermijndoel voor visbestanden. Feitelijk mag alleen een deel van de aanwas van bestanden worden gevangen.

De VN-methode is veel voorzichtiger dan de vangsthoeveelheden of quota die de EU nu jaarlijks opstelt. Bij de quota kijken de ministers ook naar de economische gevolgen voor hun vissersvloten.

Volgens Van Balsfoort gaat de nieuwe beheersmethode uit van de illusie dat met de vergaande vangstbeperkingen alle visbestanden op een maximaal niveau gebracht kunnen worden. Ook de zee zal maar een bepaald aantal vissen kunnen voeden, stelt de schapsdirecteur. „De Europese Commissie jaagt een soort droom na ten koste van de vissers.”