Het landschap is overgebleven nadat de Romeinen een 7 kilometer lange waterleiding aanlegden van een bron naar de legerplaats in Nijmegen. De terreinen staan al op de provinciale archeologische monumentenkaart, maar zijn nog allemaal in particulier bezit.Wetenschappers wisten allang dat enkele dalen, geulen en dammen in het heuvelachtige gebied door mensenhanden moesten zijn aangelegd, maar snapten nooit wat het doel ervan was geweest. Totdat een inwoner van Beek enkele jaren geleden ineens het verband tussen de verschillende plaatsen wist te leggen en concludeerde dat er een waterleiding moest hebben gelopen.

Onderzoek van de ROB heeft uitgewezen dat een antieke waterleiding inderdaad de meest voor de hand liggende verklaring voor de ingrepen in het landschap moet zijn, hoewel er nog geen constructie-elementen zijn teruggevonden. Maar de aangetroffen restanten zijn volgens de woordvoerder dusdanig interessant dat ze een rijksmonumentenstatus zeker waard zijn. Maar daarvoor is eerst uitvoerig overleg nodig met de grondeigenaren en de betrokken gemeenten.

Het Romeinse aquaduct is precies langs de natuurlijke loop van het water aangelegd en bevat een hoogteverval vanaf de bron van 30 meter. De waterleiding eindigde in het waterreservoir van het legerkamp.

Museum Het Valkhof in Nijmegen heeft een filmpje laten maken dat met luchtfoto’s en computertechnieken precies het verloop van het aquaduct laat zien. De film is nog tot 8 mei te zien op de expositie ”Nijmegen, oudste stad van het land”.