De speech die Verdonk dinsdag in de Amsterdamse RAI hield, stond ook bol van de oneliners. Sommige leken zelfs verdacht veel op die van Fortuyn. „Wij buigen niet naar links en wij buigen niet naar rechts”, zei Fortuyn (die dit overigens van CDA-politicus Van Agt had geleend). „Ik ben niet links en ik ben niet rechts”, zei Verdonk.„Hij zegt wat-ie denkt en doet wat-ie zegt”, zei Fortuyn over zichzelf. „Ik doe wat ik zeg. Afspraak is afspraak”, sprak Verdonk.

„Dat de onderwijzer onderwijst, dat de politie de burger beschermt en dat de dokter en de zuster de patiënt geneest”, zei Fortuyn. „De gezondheidszorg moet gaan over zieke mensen, het onderwijs moet gaan over kinderen. De politie moet weer waken over onze veiligheid”, sprak Verdonk.

Toch ontkent Verdonk glashard dat Fortuyn haar grote voorbeeld is. Toen een journalist haar voor de voeten wierp dat ze Fortuyn probeerde na te apen, reageerde ze bijna verontwaardigd dat ze haar eigen lijn trok. Weliswaar zei de journalist wat velen dachten, maar dat was kennelijk toch niet de bedoeling.

Kleine Kamer
De realisering van een kindercrèche in de Tweede Kamer is een zwaardere bevalling dan gedacht. Na zeker negen maanden voorbereidingstijd presenteerde Kamervoorzitter Weisglas twee weken geleden een brief waarin hij de geboorte van de crèche aankondigde. Hij was voornemens het geboortekaartje vorige week donderdag aan het begin van de vergadering als een hamerstuk af te doen. Dat betekent dat er geen discussie over plaatsvindt.

Maar de SGP-fractie is niet zo in haar sas met de acht ton kostende boreling. De fractie wil een debat over de kwestie. Ook de SP en de ChristenUnie plaatsen vraagtekens bij de 40.000 euro belastinggeld per opvangplaats. Daarom debatteert de Kamer donderdag over de crèche, die moet komen op de zevende etage van de perstoren.

Het ziet er niet naar uit dat de kleine fracties de Kleine Kamer, zoals de opvangplek al in de wandelgangen heet, kunnen tegenhouden. De grootste partijen, PvdA, CDA en VVD, pleiten al jaren voor kinderopvang in het gebouw van de Tweede Kamer. Zij zijn blij met de brief.

CDA-Kamerlid Spies, zelf een jonge moeder, pleit zelfs voor een openingsfeestje: „Deze voorziening kan tot in lengte van jaren mee. Wat mij betreft wordt de opvang zo snel mogelijk feestelijk geopend.”

In de samenleving denken velen er anders over. Op internetfora waren vorige week woedende reacties te lezen. Een van de vriendelijkste: „Twee politici brengen hun kind naar de Kamercrèche. Zegt de een tegen de ander: Die van mij wil alleen met pluchen beesten spelen.”

Stemgeluid
Stemgeluid is van groot belang voor je welslagen in de politiek, betoogde literatuurwetenschapper Hans Ester vorige week op de opiniepagina van het Nederlands Dagblad. Hij baseert zich op een onderzoek van neurowetenschappers van de Michigan State University. Die hebben door proefnemingen vastgesteld dat mannen met een laag stemgeluid niet alleen meer aantrekkingskracht uitoefenen op vrouwen, maar het ook verder schoppen in bestuur en politiek. Ook bij vrouwen onderling heeft de hoogte van het stemgeluid vergaande gevolgen, meent Ester. Vrouwen met een relatief lage stem krijgen gemakkelijker het woord in een vergadering en treffen we om die reden vaker aan in de Tweede Kamer.

Om zijn betoog kracht bij te zetten, noemt de literatuurwetenschapper Halsema (partijleider GroenLinks), Van Ardenne (CDA, minister van Ontwikkelingssamenwerking) en Verdonk (VVD, minister van Integratie), allen voorzien van een relatief lage stem.

Toch is hiermee het belang van de stem bij het behalen van een maatschappelijke positie maar zeer ten dele aangetoond. Want het zou heel goed kunnen zijn dat bepaalde genetische kenmerken (bijvoorbeeld doortastendheid, dominantie, wilskracht) tot een lage stem leiden en dat het in feite het totaal van al die kenmerken is dat tot succes leidt. Dan is het dus niet hun zware stem maar hun om lef om op hoge toon eisen te stellen waardoor ze andere vrouwen een toontje lager laten zingen.

Proeven
Gaat de Tweede Kamer het menu in zijn eigen restaurant drastisch veranderen? Verdwijnen ijs, slagroom en vanillevla van de kaart? Dat zou je haast verwachten na het optreden van tv-kok Pierre Wind. Op uitnodiging van GroenLinks-Kamerlid Azough lichtte hij vorige week de Kamercommissie voor volksgezondheid voor over gezonde voeding. Zo vroeg hij de parlementariërs hoeveel suikerklontjes er naar hun mening in een pak vanillevla gaan. Niemand raadde het juist antwoord. „Vijfendertig”, poneerde Wind triomfantelijk.

Zijn smaakles aan Kamerleden had een ontspannen, gezellig karakter, maar wel degelijk ook een serieuze spits. Onze maatschappij, en met name onze kinderen, zijn volledig de weg kwijt als het om eten gaat, betoogde de bekende kok, die ook op veel scholen voedingslessen geeft. „We hebben affiniteit met cola, niet met spruitjes. We beseffen niet dat mayonaise goeddeels uit olie bestaat en dat fabriekshamburgers enorme hoeveelheden hard vet bevatten.”

Of de Kamerleden hun eigen leefpatroon aan gaan passen, is onduidelijk. Wel zal GroenLinks, gesteund door een groot aantal andere fracties, minister Hoogervorst gaan vragen om eetlessen in het vaste lespatroon van scholen te laten opnemen. Want, vindt Azough: „Tegen kleine kinderen kun je niet zeggen: Eigen schuld, dikke bult.”