Deze vraag stelde W. Wagteveld, diaken van de gereformeerde gemeente in Nederland te Veenendaal, zaterdag tijdens een vergadering van de Kontaktvereniging van Leerkrachten en Studerenden (KLS) in Barneveld. Het thema van de bijeenkomst was: ”Het overbrengen van de geloofsleer aan kinderen en jongeren”.Wagteveld reageerde op een betoog van ds. D. Heemskerk, predikant van de Nederlandse hervormde gemeente (in hersteld verband) te Opheusden, die sprak over het nut en de noodzaak van de belijdenisgeschriften. Daarover had de predikant geen twijfel. Het probleem zit volgens hem in de overdracht. „Iedereen weet dat er drie formulieren zijn, maar wie kent de inhoud ervan? De onkunde is zeer groot.” De predikant stelde voor om op de school, tijdens de catechisatie en in de kerk meer aandacht aan de belijdenisgeschriften te besteden.

Coreferent Wagteveld (in het dagelijks leven docent aan het Hoornbeeck College te Amersfoort) merkte op dat nogal wat reformatorische jongeren niet veel meer van de leer moeten hebben. Bij hen bestaat de neiging sterke nadruk te leggen op persoonlijke meningen, inzichten en ervaringen, wat samenhangt met het feit dat ze weinig kennis hebben van de leer. Dat bracht hem bij de vraag of het catecheseonderwijs wel goed functioneert in deze tijd.

Wagteveld: „Het is de vraag of de vaak overvolle catechisatiegroepen wel de juiste basis zijn om de leer van Gods Woord zoals die in de belijdenisgeschriften is verwoord, bij te brengen. Het klakkeloos leren van enkele antwoorden -en dat misschien nog net even op het laatste moment- doet er ook geen goed aan. Een andere wijze van kennisoverdracht op de scholen zal ook voor de catechese zijn gevolgen hebben.”

Jongeren nemen weinig op wanneer ze uitsluitend moeten luisteren, zei Wagteveld. „Wanneer de jongeren op school gewoon zijn actief bij het leerproces betrokken te zijn, zal een passieve houding hen demotiveren. Ogenschijnlijk kan men luisteren, terwijl de aandacht elders is. Reflexie op de lesstof is steeds nodig. Het contact met de jongeren en de controle of de aangeboden leerstof verwerkt is, zijn belangrijke elementen in het leerproces.”

Tijdens de bespreking gaf Wagteveld aan geen kant-en-klare oplossingen te hebben en zeker het roer niet helemaal om te willen gooien. Hij wilde niet de kant op van de powerpointpresentaties en hij was ook niet wars van het leren van vragen. Wat hij bedoelde was zich „in te leven in de belevingswereld van de jongeren om aanknopingspunten te vinden en te komen tot een gesprek.”

Als het gesprek niet lukt gaat het volgens Wagteveld ook mis met de kennisoverdracht. „We kunnen het afdoen als modern, maar als we niet met jongeren in gesprek komen, voelen ze zich niet serieus genomen en bereik je hen niet. Ze hebben het moeilijk. Bij veel jongeren voltrekt zich een inwendig proces van afstandnemen en als dat naar buiten komt, is het te laat. In hoeveel gezinnen zijn er al gezagsproblemen?”

Het is ook voor ds. Heemskerk een voortdurende zorg om de jeugd de Bijbelse leer bij te brengen. „Beseffen ouders de nood wel? Voor veel reformatorische ouders is het geen probleem als de kinderen na 12 uur in de nacht van zaterdag op zondag binnenkomen. Waar wordt nog gesproken over de preek?”

Hij toonde zich bereid om bij gebleken belangstelling door de week aan groepen ouders de Bijbelse leer uit te leggen.

De predikant uit Opheusden vond de islam een onderwerp dat tijdens de catechisatie goed aan de orde kan komen. Het is volgens hem echter geen taak voor een christelijke krant om de islam uitgebreid te belichten.