De PvdA dacht vanwege winst bij de gemeenteraadsverkiezingen in de Zeeuwse stad de toon aan te kunnen geven bij het vormen van een nieuw college van B en W. Het CDA, de SGP/ ChristenUnie en de VVD bleken de PvdA een slag voor te zijn. Een dag na de verkiezing van de nieuwe gemeenteraad spraken zij reeds met elkaar af een coalitie te vormen. Daardoor is voor de socialisten ’slechts’ een rol in de oppositie weggelegd.Dat het optreden van de collegevormers een schoonheidsprijs verdient, valt moeilijk te beweren. Maar van laakbaar gedrag is geen sprake. Als het CDA geen initiatief had genomen, had de PvdA wellicht -en mogelijk met genoegen- de SGP/ChristenUnie achter het net laten vissen. De aanhang van de protesterende partijen -dat zijn de PvdA, GroenLinks en D66- zou er verstandig aan doen zich bij het akkoord neer te leggen. In plaats van zichzelf belachelijk te maken door rotte eieren en fluitconcerten.

Nu christenen op biddag met liberalen aan tafel zaten om over een nieuw college te praten, grepen tegenstanders dat aan om hun protest kracht bij te zetten. „Foei, dat hadden we van die gereformeerden niet verwacht. Ze misbruiken hun biddag.” Dat verwijt is niet terecht. Kiezers die op de jaarlijkse biddag in het verleden soms naar de stembus moesten, hebben zich daar meestal bij neergelegd. De vraag om de verkiezingen op dinsdag te houden had inhoudelijk vooral een praktische achtergrond.

Het is goed om elk jaar een hele dag af te zonderen voor gebed. En dan gaat het erom Gods zegen af te smeken over de oogst en over het werk van elke dag. Predikanten bidden dan met hun gemeente ook voor de overheid. Zij besteden aandacht aan de waarde van Gods geboden in het maatschappelijk leven. Maar de biddag heeft toch een iets ander karakter dan de zondag. En het is niet reëel dat opposanten het feit dat de besprekingen voor een nieuw college op biddag plaatshadden, nu ineens aangrijpen om hun protest kracht bij te zetten.

PvdA, GroenLinks en D66 voelen zich aan de kant geschoven. Zij maken luidkeels bombarie. Zoals kleine kinderen die niet tegen hun verlies kunnen. Maar deed de PvdA in Ridderkerk niet iets onbehoorlijkers? De socialisten wezen de SGP-fractie finaal de deur bij de besprekingen voor een nieuwe coalitie. Waarbij de socialistische formateur de pers, minachtend, daarover niet eens te woord wilde staan.

De partij die in het politieke spel -dat is het toch vaak?- aan het kortste eind trekt, moet dat ruiterlijk aanvaarden. Daar zouden geen fluitconcerten en rotte eieren bij te pas moeten komen. Laat de oppositie zich in de nieuwe rol niet bezighouden met eigen macht en eer. Beter is om het welzijn van de burgers te zoeken en zich sociaal te gedragen. De zorg voor het echte welzijn zou trouwens bij het komende college wel eens in betere handen kunnen zijn.