„Wanneer er ergens ter wereld weer eens een financieel schandaal uitbreekt, gaan mijn vrienden direct bellen waar ik uithang". Ruim twaalf jaar na dato kan er wel weer een grapje af bij de gewezen beursman Leeson. „Niet omdat ik arrogant wil doen, maar om de schaamte wat te verhullen", hield hij zijn jonge publiek voor.Op 27–jarige leeftijd joeg Leeson de Barings bank naar de ondergang door op onverantwoorde wijze te speculeren op de beurs in Singapore. Hij verloor miljoenen per dag, een proces wat uiteindelijk onomkeerbaar bleek. Leeson werd veroordeeld tot 6,5 jaar celstraf, maar kwam in 1999 wegens goed gedrag vrij.

Sindsdien geeft hij vooral veel goedbetaalde lezingen. „Ik heb nog wat schuldeisers. Ik zet zo wel een emmer bij de deur voor een vrijwillige bijdrage." Sinds 2005 is Leeson bovendien commercieel manager bij de Ierse voetbalclub Galway United.

Rustig, haast timide legt Leeson uit hoe hij zichzelf steeds dieper in de nesten wist te werken „Ik dacht altijd, tot op het laatste moment, dat er nog een weg terug was. Ik realiseerde me niet dat de bank maar 250 miljoen pond sterling waard was. Ze hadden me 500 miljoen gegeven".

Zelfs toen Leeson besloot naar het buitenland te vluchten omdat de verliezen van Barings te hoog opliepen had hij geen flauw idee dat zijn werkgever ieder moment failliet kon gaan. „Ik zag dat de kranten schreven dat er een Britse bank failliet was gegaan en dacht: gelukkig, er is iemand die nog dieper in de problemen zit dan ik."

Leeson denkt dat betere controle veel ellende had kunnen voorkomen. „Niemand vroeg mij ooit waarom ik zoveel geld nodig had." Te veel banken en bedrijven verwaarlozen nog altijd de controle op hun werknemers en financiën, zei hij. Leeson drukte de studenten op het hart vooral niet te veel op eigen houtje te opereren. „Ik heb enorme fouten gemaakt omdat ik nooit om advies heb gevraagd. Jullie moeten dat wel doen."