Het roze schilderij is de laatste tastbare herinnering aan de grootste krakersrel die Nederland ooit heeft gekend en heeft daarom landelijk historische waarde. Dat vindt GroenLinks in Nijmegen, de grootste fractie in de gemeenteraad.GroenLinks dient deze week een verzoek in bij B en W om de muurschildering op de gemeentelijke monumentenlijst te plaatsen. Volgende week is het precies 25 jaar geleden dat de schildering is gemaakt door enkele van de vele duizenden bezetters van de Piersonstraat destijds.

Fel protest
De Piersonaffaire begon met een besluit van de gemeente om op de plek van een rijtje vervallen woningen in het centrum van Nijmegen een parkeergarage te bouwen. Jarenlang fel protest van bewoners en middenstanders was tevergeefs.

Toen de Raad van State eenmaal had besloten dat de parkeergarage mocht worden gebouwd, bezetten krakers de panden op de Zeigelhof en de omliggende woningen en pakhuizen in de Piersonstraat. Begin 1981 ontstond daar de zwaar gebarricadeerde vrijstaat De Eenhoorn. Steeds meer betogers en bezetters uit binnen- en buitenland meldden zich op de barricaden.

Leopardtanks
In de zeer vroege ochtend van 23 februari 1981 stond een ruim 2000 mensen sterke politiemacht in vol ME-tenue tegenover zeker 10.000 actievoerders. Om het verzet te breken gaf de toenmalige minister Wiegel van Binnenlandse Zaken toestemming het leger in te zetten.

Twee Leopardtanks, pantserwagens, rupsvoertuigen en zeer veel traan- en braakgasgranaten waren nodig om de barricades te slechten en de menselijke blokkades te verjagen.

Vooral het zeer harde optreden van de marechaussee tegen betogers die zich niet verzetten, leidde in de weken na de ontruiming tot massale, woedende betogingen in Nijmegen en elders. Diverse plaatselijke politici en de burgemeester kregen persoonlijke beveiliging. De gemeenteraad moest op geheime plekken vergaderen.

De komende twee weken zijn er in Nijmegen diverse bijeenkomsten om nog eens na te praten over hoe het 25 jaar geleden zover kon komen.

En uiteindelijk was het allemaal niet nodig geweest: de parkeergarage is nooit gebouwd en op de plek van de toen zwaar bevochten panden staat nu een keurig rijtje nieuwe huurwoningen voor de laagste inkomens. Precies wat de oorspronkelijke bewoners destijds graag wilden.