De dag, die in het teken stond van het thema ”De kerk naar buiten… Hoe dan?”, was bestemd voor kerkenraden, evangelisatiecommissies en medewerkers in het kinderevangelisatiewerk van de Gereformeerde Gemeenten.De evangelisatiemarkt staat vol met kramen, gaf ds. Schreuder aan. Een aantal van deze kramen schetste hij. Over de „successtory” van het boek ”Doelgericht leven” van Rick Warren: „Ik vind het onbegrijpelijk dat velen zich hierdoor zo laten aanspreken. Het is het christendom waarin het gaat om werkheiligheid.”

De Alphacursus vormt een ander antwoord op de vraag hoe de kerk het beste naar buiten kan treden, aldus ds. Schreuder. „Deze cursus vindt ontzettend veel ingang. De methode spreekt mij ook wel aan: buitenstaanders stapsgewijs in aanraking brengen met de Bijbel door middel van ontmoeting en leren. Maar inhoudelijk heb ik grote bezwaren. De cursus wijkt op kardinale punten af van ons belijden en ze staat ver van ons reformatorisch erfgoed af. Vaak wordt ze dan ook gebruikt bij gebrek aan beter.”

Belijdenis
Bij het naar buiten treden van de kerk is het volgens de Rijssense predikant belangrijk om altijd vast te houden aan de belijdenis. „We evangeliseren omdat we een belijdeniskerk zijn. Een belijdende kerk heeft het risico haar wortels kwijt te raken.” Daarnaast dient de kerk zich er altijd van bewust te zijn dat het Evangelie „niet naar de mens” is en er „in contact met mensen altijd een moment komt van botsing tussen vlees en geest. Het moment dat de mens ondersteboven moet.”

„Vergeet ook niet hoe groot de kracht van het Woord is”, zo benadrukte ds. Schreuder. „Gods Woord is een scheppend Woord, het is het zwaard van de Geest.”

Eerlijk met mensen omgaan en op eigen niveau kennis bijbrengen, is eveneens belangrijk, zei hij. Daarnaast moet levensheiliging pas plaats krijgen „na de rechtvaardigmaking van de goddeloze. We hebben een Evangelie voor goddelozen en niet een handreiking hoe mensen gelukkig kunnen worden.”

Angst voor allerlei ontwikkelingen en methoden is niet nodig, vindt ds. Schreuder. „Beslissend zal altijd het persoonlijk contact blijven. Werk daarbij vanuit de gedachte dat evangeliseren een opdracht van God is. Het persoonlijk getuigenis komt op de tweede plek. Mensen kicken op verhalen, maar het getuigenis mag nooit in de plaats komen van de goddelijke opdracht. Wees je er voortdurend van bewust dat je maar een instrument bent. En, ik had er ook mee kunnen beginnen, evangeliseren begint in de binnenkamer. Het gebed om de krachtige doorwerking van Gods Geest is onmisbaar.”

Rusten
Bij het bespreken van de vragen kwam onder andere naar voren dat evangeliseren ook teleurstellingen met zich mee kan brengen. „Maar zou de Heere Jezus één onbewogen preek hebben gehouden? En toch geloofde niet iedereen in Hem. We moeten actief zijn in het evangelisatiewerk, maar we mogen ook rusten”, hield ds. Schreuder de ongeveer 150 aanwezigen voor.

Tijdens het tweede deel van het programma konden de deelnemers kiezen uit drie workshops. Zo werd er in kleine groepen nagedacht over de vraag of kinderevangelisatie een brug naar volwassenen kan betekenen en of kerkenraden wel visie hebben op het evangelisatiewerk. In de workshop ”In contact met de buurt” moesten de deelnemers met elkaar activiteiten verzinnen die de kerk zou kunnen uitvoeren om buitenkerkelijken te bereiken.