De rood-groene regering van Gerhard Schröder lijkt na ruim twee maanden Merkel iets uit een ver verleden. In de opiniepeilingen behaalt de ”Kanzlerin” scores waar haar voorgangers Schröder en Kohl slechts van konden dromen.Merkel dankt haar goede notering voor een belangrijk deel aan haar optredens in het buitenland. Menigeen hield vooraf zijn hart vast, maar dat is onnodig gebleken. Als een politica die weet wat zij wil, treedt zij Chirac, Blair, Bush en Poetin tegemoet.

De eerste keer vestigde Merkel de aandacht op zich toen zij met een compromis de Europese begroting wist vlot te trekken. In januari haalde ze in Washington de banden met de Verenigde Staten aan, die door haar voorganger Gerhard Schröder behoorlijk onder druk waren komen te staan. Duitsland en de VS noemde ze vrienden, maar tegelijkertijd sneed ze de gevoelige kwestie Guantanamo aan.

Merkel vloog vanuit Washington door naar Moskou, waar ze de gast was van Poetin. In de Russische hoofdstad bakte ze niet uitsluitend zoete broodjes, zoals Schröder gewend was te doen. Zonder blikken of blozen bracht ze de schending van de mensenrechten ter tafel, zonder haar gastheer nodeloos te kwetsen.

Deze week volgde een bezoek aan Israël, waarmee Duitsland vanwege het verleden een uiterst gevoelige relatie onderhoudt. Met heldere taal aan het adres van Hamas, dat het geweld moet afzweren en Israël moet erkennen, deed ze weer goede zaken.

Vriend en vijand verbaast zich over Merkel, die een halfjaar geleden bij een ontmoeting met de buitenlandse pers in Berlijn absoluut niet sterk voor de dag kwam. Van het ene op het andere moment staat ze in het buitenland haar mannetje. De verschillende tests in het buitenland heeft ze met glans doorstaan.

Aan de wittebroodsweken lijkt voor Merkel geen einde te komen. Dat kan veranderen als ze terugkeert naar de grauwe politiek van elke dag in eigen land. De grote vraag is: hoe zal Merkel het dan doen? Veel zal afhangen van haar economische resultaten. Zeven jaar rood-groen was zeven jaar misère, was zeven jaar vechten tegen de werkloosheid zonder ook maar enig resultaat.

Nu Merkel is aangetreden lijkt de lente van het ene op het andere moment aangebroken. „De geur van het economische voorjaar hangt in Duitsland in de lucht”, zei een vooraanstaande econoom vorige week tegenover de Süddeutsche Zeitung. Voor dit jaar wordt gerekend op een economische groei van niet minder dan 2 procent.

De vraag is of na de lente de zomer komt. Een bekend spreekwoord zegt dat één zwaluw nog geen zomer maakt. Zo staat Duitsland ondanks de voorspoedige berichten van dit moment economisch nog een zware tijd te wachten. De drastische hervormingen waar Schröder aan het einde van zijn ambtstijd een begin mee maakte, zullen moeten worden voortgezet. De sociale zekerheid en de gezondheidszorg zullen moeten worden gesaneerd. De Duitse burger moet rekenen op een stevige verhoging van de belasting. Het btw-tarief gaat sowieso met 3 procent omhoog.

Al die zaken gaan de Duitse burger, die behoorlijk verwend is met de welvaartsstaat, pijn doen. Gooit Angela Merkel dan nog hoge ogen in de peilingen of zijn de Duitsers haar dan opeens beu?

Weet Merkel wel de economie helemaal vlot te trekken en weet zij bijvoorbeeld de werkloosheid in met name de vroegere DDR terug te dringen, dan is het de vraag hoe de noodgedwongen regeringspartner SPD reageert op alle successen die de christendemocratische bondskanselier boekt. De sociaaldemocraten moeten daar toch nerveus van worden? En hoe reageren ze dan? Vooralsnog is Merkel populair onder de Duitsers. Het is haar gegund.