Niet alleen burgemeester, maar ook burgervader; dat wilde Dick Schutte (59) voor de Urker bevolking zijn. Zes jaar lang deelde hij in de wederwaardigheden van de inwoners van het vissersdorp. Hij bezocht bejaarden, woonde openingen en jubilea bij en ging op de koffie bij ondernemers. „Je moet je aan de mensen laten zien. Er voor hen zijn, dat is het belangrijkste.”Dat hij de Urker bevolking voor zich inwon, blijkt uit de grote mand post die in zijn woonkamer in Urk staat. De brieven en kaarten kreeg Schutte in het moeilijke halfjaar dat achter hem ligt. De Zwolse rechtbank veroordeelde hem tot een boete van 500 euro wegens het schenden van zijn ambtsgeheim. De burgemeester zou volgens de rechtbank informatie over doorzoekingen van kotters in Den Helder telefonisch hebben gedeeld met de directeur van de visafslag.

„Onrechtvaardig”, noemt Schutte de houding van het openbaar ministerie. „Er moest een voorbeeld gesteld worden, omdat de integriteit van de overheid in het geding was. En al die gegevens van de AIVD die op straat liggen dan? Als justitie met dezelfde maat meet, zijn er binnenkort heel wat lege stoelen in Den Haag.”

Schutte besloot onder druk van minister Remkes zijn ambt neer te leggen en vervroegd met pensioen te gaan. „Een moeilijke beslissing, maar ik had geen keus. Wrok of boosheid ervaar ik niet, wel vraag ik me af waarom mij dit moet overkomen. Waarom heeft justitie het zo hard gespeeld? Ik heb niemand schade berokkend. Op die vragen heb ik nog geen antwoord. Misschien maakt God mij dit later duidelijk.”

De familie Schutte ervaart veel steun van de Urker bevolking. „In de kerk wordt er voor ons gebeden. Ik weet me gedragen door de Urkers, maar bovenal ervaar ik kracht uit mijn geloof. Dat houdt mij overeind.”

Op vakantie in Israël voelde hij die troost in het bijzonder. „Nadat ik mijn functie tijdelijk neerlegde, ging ik met mijn vrouw naar Israël. Dat was maanden daarvoor al geregeld, maar het kwam op dat moment heel goed uit. We woonden een kerkdienst van Messiasbelijdende Joden bij. De predikant, die niet van de situatie op de hoogte was, preekte over de tekst uit Deuteronomium 31:6: „Hij zal u niet begeven, noch u verlaten.” Toen zat ik echt met een brok in mijn keel in de kerk.”

Ondanks de affaire van het afgelopen halfjaar overheersen de positieve gevoelens als Schutte terugblikt op zijn ambtsperiode. Hij wijst daarbij op de aanpak van de drugsproblematiek. Door de vele media-aandacht, maar ook door het regulier overleg tussen de vertegenwoordigers van de plaatselijke kerken en de burgemeester werden het drugs- en het alcoholprobleem in Urk bespreekbaar. „Het is belangrijk om elkaar als kerk en gemeente tot een hand en een voet te zijn. Samen hebben wij een taak in de samenleving.”

Waar elders alleen dealers worden opgepakt, besloot Urk ook aandacht te geven aan de gebruikers. Deze aanpak leidde uiteindelijk tot het oprichten van Waypoint, een hulpverleningsorganisatie voor verslavingszorg. „Een prijzenswaardig resultaat”, zegt Schutte.

Wat Schutte nog altijd treft is „de overlevingsdrang van een Urker vissersman. Het gaat slecht met de visserij. Dat treft alle Urkers. Maar zolang er vis is, zal een Urker blijven vissen. Op dit moment prepareren ze zich op andere vistechnieken en -soorten. Er wordt nu bijvoorbeeld al veel gevist op mul, een vrij onbekende vissoort.”

Schutte blijft voorzitter van de beheerscoöperatie van de visafslag. „Ik wil me nu meer richten op bestuurlijke taken binnen de visserijsector. Maar ik hoef niet meer zes dagen per week een volle agenda te hebben”, lacht hij. Tot op heden heeft hij zich niet verveeld. „Ik geniet nu samen met mijn vrouw van dingen waar ik tot voor kort geen tijd voor had.”

Schutte gaat niet meer weg uit Urk. „De affaire van het afgelopen halfjaar blijf ik meedragen zolang ik leef, maar ik hoef mij nergens voor te schamen. Ik kan iedereen recht in de ogen kijken.”