Le Figaro Het is vanaf nu Iran en niet langer Irak dat de wereldkaart domineert, denkt de commentator van Le Figaro.
„Angela Merkel was maandag in Washington om de banden tussen Duitsland en de Verenigde Staten aan te halen, die vrijwel verwoest waren door de Irakcrisis. Op veel punten staat de nieuwe kanselier heel dicht bij Washington. Maar het is veelzeggend dat hun eerste ontmoeting op het Witte Huis samenloopt met de kwestie-Iran. Ze kan zich, op dit punt, maken tot de tolk van een verenigd Europa, heel anders dan tijdens de kwestie-Irak.

Deze trans-Atlantische verzoening is indrukwekkend. Dit is geen toeval, maar vrucht van maandenlange arbeid. De Verenigde Staten zijn ermee gestopt de Europeanen voor zich te laten onderhandelen voor de isolatie van Teheran en zijn vastbesloten tot een grotere overeenstemming omtrent het beginsel van non-proliferatie.”

Frankfurter Allgemeine

De leidende Duitse kranten staan natuurlijk ook stil bij de Amerikaans-Duitse ontmoeting. De Frankfurter vindt het logisch dat Merkel, die in Oost-Duitsland de dictatuur aan den lijve heeft ondervonden, niet zo sterk op Rusland is gericht als haar voorganger Schröder. Voor Amerika is het vooral belangrijk dat Schröder nu weg is.

„Er zou veel gewonnen zijn als de Amerikanen en Duitsers (en Europeanen in het algemeen) meer tijd voor strategische discussie zouden nemen. (…) De plaats van deze gedachtewisseling is te vinden bij de NAVO - in Washington is verheugd geconstateerd dat de kanselier veel aan het bondgenootschap toevoegt (…). Is tot nu toe in deze alliantie al over het Iraanse atoomprogramma gesproken? Waarom niet? De zorg dat zo’n debat uiteindelijk -vooropgesteld dat dit serieus wordt gevoerd- alleen maar uitloopt op een ”coalitie van bereidwilligen”, mag niet de doorslag geven.”

Int. Herald Tribune

Ook de gezaghebbende Amerikaanse analist van internationale betrekkingen, William Pfaff, komt in zijn beschouwingen in de International Herald Tribune uit bij de toekomst van de NAVO.
„Voor Washington is de NAVO een voorraad van individuele buitenlandse militaire eenheden met diverse specialiteiten, waarvan wordt verwacht ondersteunend bij te dragen aan VS-operaties, waarvan wordt bepleit dat ze in het algemeen belang zijn.

Officieel hebben de Verenigde Staten grote ambities met de NAVO. De Amerikaanse ambassadeur bij het bondgenootschap, Victoria Nuland, voorspelde onlangs de NAVO „over de hele planeet” te zien, „voorop in de confrontatie met de 21e eeuw.”

Ze zei dat het debat over de Irakinvasie in 2003 „een harde les” was geweest en dat de NAVO de plaats zou moeten worden waar het toekomstig debat over veiligheidskwesties moet plaatsvinden, inclusief dat over het Midden-Oosten, Iran, Noord-Korea en China.

Discussie en debat hebben diverse definities, maar men kan gerust veronderstellen dat de VS hun beleid in Washington en niet in Brussel blijven bepalen.”

Financial Times

De Britse Financial Times stelt vast dat de betrekkingen tussen Amerika en Europa op het eerste gezicht zijn verbeterd. Maar hiervoor staan nog wel drie grote beproevingen voor de deur.

„Iran is de meest urgente test van de nieuwe toestand van Amerikaans-Europese samenwerking. Syrië biedt een andere. (…) Een derde proef voor de trans-Atlantische samenwerking behelst het vermogen van de NAVO-bondgenoten om in Afghanistan van de Amerikanen veiligheidsoperaties tegen de Taliban en hun vrienden over te nemen. Het Nederlandse parlement moet nu de uitzending van 1400 extra militairen goedkeuren. Veel Europese bondgenoten hebben grote aarzelingen of ze niet worden gebruikt in een oorlog volgens regels die door het Pentagon in Washington worden bepaald.”

The Wall Street Journal

In de Amerikaanse tegenhanger van de Financial Times, The Wall Street Journal, schrijft Michael Rubin van het American Enterprise Institute dat de onderhandelingen met Iran tot niets leiden. Er is namelijk geen politiek probleem dat moet worden opgelost, maar er is sprake van een ideologische crisis.
„Verwoesting van Israël is een steunpilaar van Irans islamitische ideologie. Snel na de Islamitische Revolutie verklaarde ayatollah Khomeini: „Elke moslim is verplicht zich voor te bereiden voor de strijd tegen Israël.” De recente ontkenning van de holocaust door president Ahmadinejad en zijn roep Israël „van de kaart te vegen”, mogen Europa hebben geschokt, maar zijn uitlatingen markeren slechts een verandering in stijl en niet in inhoud. (…) Hashemi Rafsanjani, zo’n beetje de tweede man in Iran en vaak beschreven als een pragmaticus, zei in december 2001 in een preek: „Zelfs één atoombom op Israël is genoeg alles te vernietigen.””