Slalommen in een rolstoel
„Om bij het leslokaal voor een workshop te komen zou ik met rolstoel en al twee trappen op getild moeten worden. Onbekenden zouden mij naar boven moeten sjorren en het zou mij veel energie kosten. Daar had ik weinig zin in, daarom zei ik dat het niet meer hoefde. Gelukkig gaat het meestal anders.”
Janneke Spigt (22) uit Leeuwarden verplaatst zich sinds haar jeugd met een rolstoel of een scootmobiel. Ze lijdt aan cerebrale parese. „Ik ben spastisch.”Het Landelijk Bureau voor Toegankelijkheid meldde deze week dat de meeste openbare gebouwen moeilijk toegankelijk zijn voor mensen met een handicap.
Janneke komt dat probleem regelmatig tegen. „Als ik naar een cursus van de Volksuniversiteit wil, moet ik naar het ROC in Emmeloord. Daar ligt een helling voor de ingang, zodat ik naar boven kan rijden. De eerste deuren schuiven automatisch opzij, maar het tweede stel zijn zware trekdeuren. Die krijg ik met moeite open.”
Deuren zijn niet de enige obstakels waar Janneke in openbare gebouwen op stuit. „Als ik in het gemeentehuis van Leeuwarden iets aan de balie van burgerzaken wilde regelen, moest ik mijn hand opsteken om te laten weten dat ik voor de balie stond. Die is te hoog voor iemand in een rolstoel.”
De 22-jarige studente is bestuurslid van Jopla, platform voor jongeren met een handicap. „Regelmatig praten we over dit onderwerp. Bijvoorbeeld of scholen en uitgaansgelegenheden zijn aangepast voor rolstoelgebruikers.”
Janneke heeft weinig te klagen over het schoolgebouw waarin ze zelf les kreeg. „Op het Emelwerda College in Emmeloord kon ik zelfs meedenken over de bouw van een nieuw pand voor het vmbo.” Haar adviezen om de helling bij de ingang niet te steil te maken en om ervoor te zorgen dat een rolstoel eenmaal bovenaan niet terugzakt, werden overgenomen.
Winkelpersoneel maakt het haar wel eens onbewust moeilijk. „Dan zetten ze iets wat in de uitverkoop is, in het gangpad. Dat wordt dus slalommen.”
Volgens Janneke zeggen medewerkers van winkels en uitgaansgelegenheden dat er aanpassingen worden gemaakt als meer gehandicapten komen. „Dan kunnen ze wachten tot ze een ons wegen, want waar een rolstoel niet naar binnen kan, zijn mensen met een handicap niet te zien.”
Regelmatig moet Janneke openbare gebouwen via de achteringang binnengaan. „Omdat daar de aanpassingen zijn gedaan. Dat is vervelend, iedereen kan door de voordeur, maar ik niet.”
