Christus’ mededogen met zondaren die tot nog toe de deur voor Hem gesloten houden, is groot. Jezus weende over Jeruzalem omdat de stad de dag van haar bezoeking niet wilde bekennen. Jezus klopt vele malen aan de deur, opdat wij de deur voor Hem zouden openen. Hij klopt aan het oor, door de prediking van het Woord. Hij klopt op het verstand en verlicht het, opdat de zondaar zijn verloren staat buiten Christus zal zien. Hij klopt op de deur van zijn geweten door grote kwellingen en wanhoop ten aanzien van zelfverlossing. Hij klopt op de deur door de Wet, door kruis, door raadgeving, door de hulp van de Geest.Hij krijgt geen antwoord, nochtans houdt Hij niet op met kloppen. Drie jaren wachtte Hij op de vijgenboom. Hij strekt Zijn handen uit naar een wedersprekend volk, dat de hele dag „neen, neen” zegt.

Hoeveel predikaties zijn er gedaan, door een dienaar van Hem, om ons te bewegen ons hart voor Christus te openen? Hij heeft voor onze deur gestaan meer dan een dag of nacht, meer dan een week, meer dan eenmaal of tweemaal twintig jaren. Zou Hij dan niet gewillig zijn om ons zalig te maken?

U vreest dat uw zonden u zullen verdoemen? Ja, zegt Christus, maar doe Mij open en Ik verzeker u dat Ik het op Mij zal nemen om aan God voor u te voldoen. Ik zal u zeker van Zijn toorn bevrijden.

Vrees dan niet. Open uw hart maar op Mijn kloppen, en Mijn bloed zal de hemel openen.

Obadias Sedgwich, predikant te Londen (De rijkdom der genade, 1743)