Vragen die dinsdag centraal stonden op een symposium van Hogeschool Inholland. Tot deze hbo-instelling behoort de vroegere Kweekschool met den Bijbel, de latere Ichthuspabo, die nu met drie andere pabo’s de School of Education vormt. Iedere student is er welkom, en met name moslims blijken eerder voor een christelijke dan voor een openbare pabo te kiezen. „Wat bij ons níet kan, is dat een student, christen of moslim, alleen zijn eigen geloof zaligmakend noemt en anderen daarmee uitsluit”, zei directeur R. Kooren.Ook het personeel van de pabo behoeft niet tot een kerk te behoren. Het moet wel bekend zijn met de christelijke traditie. De pabo bevraagt stagescholen kritisch als ze strengere eisen stellen, bijvoorbeeld als ze geen moslima’s als stagiaire willen.

De protestants-christelijke scholen in Rotterdam behoren in elk geval niet tot die groep. „In de grote stad ben je niet een christelijke school voor christelijke kinderen. Soms is 99 procent van de leerlingen in een klas niet-christelijk. Dan is het de taak van de leerkracht overeenkomsten te zoeken en bruggen te bouwen”, zeiden enkele bestuurders gisteren. „Een bezinningsmoment vul je in vanuit verschillende leefwerelden. De leerkracht vertelt vanuit de christelijke identiteit, maar geeft anderen ook de ruimte. De brede aspecten van identiteit -hoe ga je met elkaar om- zijn veel belangrijker dan de smalle, zoals het al dan niet gebruiken van een Bijbel.”

Niet alleen bijzondere scholen die zich exclusief op hun eigen achterban richtten, maar ook scholen die open zijn voor iedereen en hun identiteit op deze wijze invullen, hebben bestaansrecht, beklemtoonden de sprekers. „In de Tweede Kamer klinken te veel geluiden die de betekenis van het geloof relativeren”, stelde P. Boekhoud, voorzitter van het college van bestuur van het christelijke Albeda College in Rotterdam.

„Juist in onze tijd is het nodig opnieuw na te denken over de zin en het doel van het leven. Te veel mensen leven hedonistisch. Met de drie g’s -gemak, genot en gewin- zijn ze op zoek naar een vervulling die nooit komt. Men wil als een klant bediend worden: I want it all and I want it now, ik wil alles en ik wil het nu. Die drie g’s zijn het grote gif in onze samenleving.”

Boekhoud stelde er de drie v’s tegenover: vertrouwen, verbinding en verantwoordelijkheid. „Er moet toch een hoger doel in het leven zijn dan gemak, genot en gewin? Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik alleen maar aan mijn trekken kom? Opvoeden in de drie v’s doe je vanuit een heel ander mensbeeld. De keuze voor die drie v’s is begrenzend, maar oeverloosheid is buitengewoon onvrij.”

Mensen hebben een achtergrond nodig om dingen te kunnen beoordelen, aldus Boekhoud. „Mensen zonder achtergrond zijn zeepaardjes, die door elke golf bewogen worden. Laten we leerlingen houvast bieden, zodat ze echt iemand worden. In het onderwijs is er meer zingeving nodig, meer pedagogische vragen.”

Pessimistisch is Boekhoud niet. Een recente verkoop van Bijbels onder de docenten van het Albeda College overtrof alle verwachtingen. „Er is vráág naar identiteit.”