Anita Hulst vertegenwoordigt de groep strijdlustige dorpsbewoners die vorige maand naar de rechter stapten om met een voorlopige voorziening TPG Post te dwingen brieven en pakketten te bezorgen in stegen. „M’n vriend en ik woonden hier nog maar kort toen we in het voorjaar van 2003 een brief kregen van TPG. Het postbedrijf gaf aan dat het niet meer wilde bezorgen omdat we te ver van de weg zouden wonen. Ze sommeerden ons de brievenbussen maar aan de weg te zetten of op het terrein van de buurman die het dichtst bij de openbare weg woont. Als bewoners schakelden we direct de Geschillencommissie Post in. Die stelde TPG helaas in het gelijk.” Waarom weigert u de brievenbus bij de buurman te plaatsen?
„Dat weiger ik uit principe. Wij willen hem niet opzadelen met allerlei brievenbussen in zijn heg. Bovendien, als ik op die plek zou wonen, zou ik het ook niet willen hebben. Zelf heeft hij ook aangegeven het slechts tijdelijk toe te staan.”

Kunt u de brievenbussen niet gewoon langs de openbare weg zetten?
„Dat willen we al helemaal niet, omdat langstrekkende vernielzuchtige kroeggangers in het weekend regelmatig de brievenbussen vernielen. Bovendien staat de gemeente Staphorst geen brievenbussen op haar grond toe, omdat ze het dorpsgezicht zouden aantasten.”

Hoe kan de gemeente volgens u tegemoetkomen aan gedupeerden?
„Ze moet de stegen tot openbare weg verklaren. Met die maatregel kan ze TPG ertoe verplichten de post te bezorgen. Maar de gemeente wil die stap niet zetten, omdat ze dan verantwoordelijk wordt voor het onderhoud van de stegen.”

Hoe redt iemand zich anderhalf jaar lang zonder post?
„Praktisch gezien geeft het niet ontvangen van post een hoop rompslomp. Voor ons is het nog best vol te houden, maar ouders met schoolgaande kinderen krijgen veel papierwerk thuisgestuurd. Zij komen in de problemen. Wij redden ons vooral met e-mail. Verder laat ik waar mogelijk de post via het adres van m’n ouders lopen. Bovendien heb ik veel bedrijven gemachtigd tot automatische incasso’s. Ondanks allerlei voorzorgsmaatregelen kunnen zich toch nog wel eens problemen voordoen.”

Welke?
„Ik herinner me nog dat het waterbedrijf geen betaling ontvangen had, omdat er iets was misgegaan met de automatische incasso. Het bedrijf had al enkele keren een aanmaning gestuurd, die ons dus nooit onder ogen kwam. Uiteindelijk dreigden ze het water af te sluiten, omdat we onwetend niet betaalden. Een ander -meer pijnlijk- voorval was toen de buurman overleed. Toen de begrafenis al achter de rug was, kwamen we er via via achter dat de familie ons ook een kaart had gestuurd met een uitnodiging. Dat was schrijnend.”

Komt er maandag een oplossing?
„Alle partijen zullen water bij de wijn moeten doen.”