Wie andere staten een spiegel voorhoudt als het om de mensenrechten gaat, moet zelf een voorbeeld zijn. Dat heeft Bush tot op heden niet begrepen, aldus Rheinischer Merkur.„Hoe kan men andere landen aan de schandpaal nagelen, als men zelf zich schuldig maakt? Hoe kan men verdachten in landen opsluiten, waar de gevangenissen bekendstaan als folterkamers? Op het gebied van de mensenrechten meet Amerika met twee maten. Dat mag men een regering zwaar aanrekenen die zich het recht voorbehoudt in naam van de vrijheid oorlog te voeren. De regering -met name vicepresident Cheney- had na het folterschandaal rond Abu Ghraib iedere soort van mishandeling in de ban moeten doen. Maar zelfs toen nog wilde men uitzonderingen maken. Dat is een teken van bijzondere weerspannigheid. Blijkbaar is er binnen de Amerikaanse regering een groep personen die weinig op heeft met de rechtsstaat. Een dergelijke land is geen welwillende wereldmacht meer, het wordt veel eerder tot een bedreiging - zelfs voor bondgenoten.”

Frankfurter Rundschau
De Frankfurter Rundschau stelt dat als de Duitse regering geweten heeft van de CIA-vluchten maar gezwegen heeft, medeschuldig is.

„Het plan is geraffineerd. Een paar vage, terloopse opmerkingen over „belangrijke regeringen” die op de een of andere manier op de hoogte zijn gesteld en ze zitten in het complot. Dan richten zich de vragen van de lastige Europese burgers aan de eigen regeringen en niet aan de veroorzaker van het kwaad. Waren de eigen regeringen medeschuldig en tot op welke hoogte?

De afleidingsmanoeuvre van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Rice, kan slagen als de Europese regeringen bewust zwijgen. Insiders die bewust zwijgen, veranderen in medeschuldigen.

Tegen het systeem van ”omerta”, medeplichtig door zwijgen, helpt alleen het geven van opening van zaken. Democratische regeringen hebben de plicht de vrijheid van de mensen op hun grondgebied te beschermen. Als ze niet dat niet doen, komt de rechtsstaat in gevaar. Op het moment bestaat het gevaar dat alles wordt verdonkeremaand - ook in Europa.”

Der Spiegel
Het schandaal rond de CIA-vluchten komt de regering-Merkel überhaupt niet van pas, schrijft het magazine Der Spiegel.

„Graag wilde de nieuwe regering laten zien dat ze dichter bij de Verenigde Staten staat dan de vorige onder Schröder. De oude geschillen rond de oorlog tegen Irak wilde ze definitief begraven. Toch zal men vanwege de publieke belangstelling en druk er nauwelijks omheen kunnen thema’s aan de orde te stellen zoals de omstreden geheime CIA-transporten van gevangenen, waarbij ook steeds weer Duitse vliegvelden werden aangedaan of op zijn minst van het Duitse luchtruim gebruik werd gemaakt. Voor bondskanselier Merkel en ook de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken zal het bezoek van Condoleezza Rice daarom ook tot een testcase worden.”

Die Zeit
Het weekblad Die Zeit interviewt vicekanselier Franz Müntefering over zijn cheffin Angela Merkel en over de kansen van de grote coalitie.

„Wij hebben 35 jaar lang tegen elkaar gestreden. We hebben verkiezingscampagnes tegen elkaar gevoerd. Hier de goeden, daar de slechten. Dat is opeens weg. De grote coalitie van 1966 heeft in de maatschappij het nodige tot stand gebracht en dat zal weer zo zijn. Wat wij nu doen, kan de politieke cultuur in Duitsland veranderen.”

U hebt in de verkiezingsstrijd gezegd over Angela Merkel: „Die kan het niet.”
Müntefering: „Dat heb ik ook in de Bondsdag gezegd.”

En nu kan ze het toch?
Müntefering: „Ze is het nu. Nu moet ze het kunnen. Ik geloof dat ze als mens en politica het toch kan.”

The Independent
Het Britse dagblad The Independent kijkt terug op het afgelopen jaar en maakt daarbij de balans op voor de armen in de wereld.

„Wat een jaar is het geweest voor de armen in de wereld. De kalender lijkt eerder een catalogus van natuurrampen: de tsunami, hongersnood in Niger, ongebruikelijk heftige moessons in India, de orkanen in de VS en de aardbeving in Kasjmir. Allemaal hadden ze één ding gemeen. De armsten hadden het meest te lijden.

De afgelopen twaalf maanden waren er ook positieve berichten. In Gleneagles pleitten de leiders van de rijke landen ervoor om de hulp aan Afrika te verdubbelen en maakten ze een aanzienlijk deel van de schulden ongedaan.

Het Westen heeft geen fraai verleden wat gebroken beloftes betreft. Er waren mooie woorden in Gleneagles, maar -beschamend genoeg- lijkt het er niet op dat deze vervuld zullen worden bij de komende handelsbesprekingen in Hongkong. Een fiasco doemt op.”

Samenstelling: René Zeeman