De triosynode besloot in november en mei al de mogelijkheid tot het zegenen van andere levensverbintenissen kerkordelijk vast te leggen. De afzonderlijke synodes moesten hierover ook nog een besluit nemen. De lutheranen en de gereformeerden gingen eerder deze maand akkoord met de ordinantie die dit regelt. Vrijdag stemde ook de hervormde synode ermee in, ondanks dringende oproepen van verscheidene synodeleden dat niet te doen.

Ds. G. de Fijter uit Kampen stelde voor zowel het artikel over de inzegening van het huwelijk als dat over de zegening van andere levensverbintenissen te schrappen. De meningen zijn in alle geledingen van de kerk zo divers dat volgens hem op geen enkele wijze verantwoord recht gedaan kan worden aan al die opvattingen. Het aanvaarden van de artikelen leidt tot gewetensnood, stelde hij.

Bovendien is het opnemen ervan niet nodig, omdat de kerkorde in een ander artikel al spreekt van trouwdiensten en zegenvieringen. Hij wil de vormgeving van beide soorten diensten graag overlaten aan de plaatselijke gemeente. De motie van ds. De Fijter kreeg de steun van 26 synodeleden.

Synodepreses ds. A. W. van der Plas en vice-voorzitter ouderling-kerkvoogd J. van Heijst stemden tegen het artikel dat het zegenen van homorelaties mogelijk maakt.

Ds. Van der Plas zei in een stemverklaring: „Mijn keuze wordt bepaald door mijn verstaan van wat de Schrift als het geopenbaarde Woord van God daarover zegt. Om die reden zal ik tegen dat artikel stemmen, omdat ik geloof dat de Schrift dergelijke relaties verbiedt.” Van Heijst kan niet met zekerheid zeggen welke weg hem in dit verband gewezen wordt door Gods Woord. Toch stemde ook hij tegen. „Het aanvaarden van een ethisch-morele bepaling vereist naar mijn vaste overtuiging een breed draagvlak. We weten dat in de Hervormde Kerk en de partnerkerken het zegenen in de praktijk mogelijk was, is en blijft. In een zaak als deze is geen bepaling opnemen beter dan een geamputeerd artikel”, aldus het moderamenlid.

Ds. P. van der Kraan (classis Alblasserdam) stelde onder andere dat de synode met het aannemen van het besluit gemeenteleden die worstelen met hun anders-geaard-zijn in de kou laat staan. Ook wees hij op de oecumenische relaties. „Het besluit betekent dat wij met een groot deel van de wereldkerk breken. Met de Romana en met de Orthodoxe Kerk. Wie denken wij dat wij in het geheel van de wereldkerk zijn?”

Maar ds. H. J. Ekker (classis Edam) is juist blij dat zijn kerk op dit punt in oecumenisch verband het voortouw neemt.

Diaken A. Guijt (classis Doorn): „Wat God in Zijn Woord verbiedt, kunnen wij toch niet opnemen in de kerkorde?” Hij zei verder dat het aanvaarden van het artikel dat het zegenen van homorelaties mogelijk maakt ook als argument gebruikt gaat worden om niet mee te gaan naar de verenigde kerk.

Volgens ds. R. van Kooten (classis Amersfoort) neemt de synode in de kerkorde verschillende wissels, „maar zonder schriftgetuigenis. We breken met de kerk van alle eeuwen. En we gaan in tegen de grondleggende bepalingen van de eigen kerkorde.” Hij verwees hierbij naar wat de Augsburgse Confessie over het huwelijk zegt.

Ouderling-kerkvoogd mevrouw A. van Ommen-van Oortmerssen uit Winterswijk vroeg naar wie de synodeleden kijken. „Doen we wat de maatschappij doet of kijken we naar God? We mogen niet iets doen waar God in de hele Bijbel geen positief woord over heeft gezegd. Als we door willen gaan met SoW, moeten we opletten wat we nu stemmen.”

Drs. P. J. Vergunst, algemeen-secretaris van de Gereformeerde Bond, zei desgevraagd erg teleurgesteld te zijn over dit besluit. „Niemand heeft op grond van Gods Woord kunnen aantonen dat hier ruimte voor is. Voor de hervormden is het besluit een zware reden temeer om tegen het fusiebesluit te stemmen.”

Het triomoderamen wil dat de synode eind volgend jaar definitief voor vereniging kiest.