Hij en zijn vrouw sloten het bezoek woensdagmiddag af.De woede over de moord kwam vooral aan de orde tijdens een gesprek met leerlingen van een lyceum in Marrakech, een soort school met de Koran. Daar bood een jongen zijn excuses aan. De prins: „Ik zei dat hij dat niet moest doen, hij kon er toch niets aan doen. Het was wel een goede kans om het onderwerp aan te snijden en te weten te komen hoe het hier leeft. Ze zitten er erg mee, dat was wel hartverwarmend.”

Volgens de prins ervaren jonge moslims een daad als deze als „veel erger dan een belediging van het geloof.”

Contacten met jongeren waren aan de orde van de dag tijdens de reis. Twaalf van hen kwamen uit Nederland mee, zes van Marokkaanse en zes van Nederlandse origine. Prins Willem-Alexander: „Het was een wild idee, afgelopen zomer geboren. Het heeft nu heel positief uitgepakt.”

De jongeren ontmoetten Marokkaanse leeftijdsgenoten en leerden van de prins en prinses over waterbeheer en microkredieten, leningen voor kleine zelfstandigen in de derde wereld. Máxima: „Wij hebben ook veel profijt van hén gehad. Ze waren vertalers, we hoorden wat hun issues zijn en wat gemeenschappelijk is met de jongeren hier.”

In alle gevallen praten ze over misschien trouwen en over toekomstperspectieven, merkte de prinses. Volgens Alexander zijn de overeenkomsten in aantal groter dan de verschillen.

De prins vond de reis een „mooi weerzien” met Marrakech. Hij was er met Máxima al eens privé geweest. Willem-Alexander was er ook al in 2000 voor een officieel bezoek. Toen nodigde hij Mohammed VI uit voor een reis naar Nederland. Die zei toen ja, maar is nog niet geweest. „Hij wil nog steeds”, aldus de prins nu.

Het prinselijk bezoek speelde zich vooral af in Marrakech, omdat daar juist nu het een en ander op het terrein van waterbeheer en microkrediet te doen was. Toen het plan werd opgevat om daar mede in het kader van de betrekkingen heen te gaan, leek het het paar leuk de jongeren mee te nemen, de jeugd met wie ze samen de toekomst tegemoet gaan.

Of ze het vaker zullen doen, is niet duidelijk. „Het was deze keer zo vanzelfsprekend, met al die Marokkaanse Nederlanders in huis”, aldus Máxima. Een herhaling is niet helemaal uitgesloten, maar dan moet zo’n jongerenmissie wel echt bij de reis passen.

De prinses zet zich nu nog in voor het microkrediet, maar niet meer voor lang. Ook haar werk voor de commissie PaVEM (integratie van allochtone vrouwen) heeft ze afgesloten. „Ik wil me meer richten op jongeren, integratie en identiteitsvorming.” Ze weet alleen nog niet hoe een en ander precies gestalte zal gaan krijgen.

Bij de meegereisde jongeren zijn de prins en prinses in elk geval razend populair. Malika, een Marokkaans meisje: „Ik dacht dat hij een stijve hark was, maar hij is spontaan en stelt je meteen op je gemak. Ik heb veel van hem opgestoken over het waterbeheer en over Marokko. Over Marokko weet hij meer dan ik. De prinses is ook heel open.”

Als Malika al geen Oranjeklant was geweest, dan was ze het nu wel geworden. Het prinselijk paar heeft er in het twaalftal fans voor het leven bij gekregen. Nawal, Maurice, Tarek, Mohsin en de anderen, ze zijn allemaal even enthousiast over het paar en over de hele reis. Malika: „Ik heb zo veel geleerd, ik moet het nog laten bezinken.” Dat geldt voor de meesten.

Wat ze in elk geval allemaal weten, is dat de leeftijdsgenoten die ze in Marokko hebben ontmoet, in de islam ruimte zien voor dialoog. Ze gaan hoopvol naar huis. „Máxima zei ook: Je moet altijd hoop blijven houden.”