Sinds de vorige eeuw herleeft de belangstelling voor puriteinse theologie en godsvrucht. Een van de namen die in dit verband genoemd kunnen worden, is die van Arthur W. Pink, over wie een biografie verscheen. Arthur W. Pink werd in 1886 in Nottingham geboren. Hij stierf in 1952 in Stornaway op het Schotse eiland Lewis. Hij was toen al vele jaren wat wij een thuislezer zouden noemen. In het bijzonder na zijn dood heeft hij grote invloed gekregen. Wereldwijd maken predikanten van zijn geschriften gebruik om hun gemeenten het Woord van God te bedienen. De bekende prediker Martin Lloyd-Jones gaf predikanten eens het volgende advies: „Vermors je tijd niet met het lezen van Barth en Brunner. Je zult in hen niets vinden dat je zult helpen bij je preken. Lees Pink.”

Wie was Arthur W. Pink? Hij groeide op in een protestants gezin waar het absolute gezag van de Schrift werd erkend en God werd gevreesd. Als jongeman raakt hij onder bekoring van de theosofie. Telkens als hij van een theosofische bijeenkomst thuiskomt, voegt zijn vader hem een Bijbeltekst toe. Woorden uit Spreuken -”Er is een weg die iemand recht schijnt, maar het einde daarvan is de dood”- brengen hem tot inkeer.

In een paar dagen tijd komt Pink tot de volle zekerheid van het geloof. Niet lang daarna vertrekt hij naar Amerika om in Chicago aan het Moody Bible Institute theologie te studeren. Deze instelling is Schriftgetrouw, maar niet calvinistisch. Het wetenschappelijk gehalte valt Pink tegen. Al vrij snel breekt hij de opleiding af om predikant te worden. Tijdens zijn predikantschap in Burkesville en Albany in Kentucky trouwt hij, in 1916, met Vera Green. Afgezien van zijn bekering acht hij zijn huwelijk met Vera het grootste geschenk dat God hem heeft gegeven.

Aanvankelijk oriënteert Pink zich sterk op werk uit de kring van de Vergadering der Gelovigen. Dat merken we in een aantal vroegere publicaties. Maar na verloop van tijd neemt hij afstand van hun zogeheten bedelingenleer.

Als Pink eenmaal de puriteinen heeft ontdekt, gaat hij hen steeds meer waarderen. De eerste vrucht van zijn studie van de puriteinen is zijn in 1918 gepubliceerde werk ”The Sovereignty of God”, tevens het eerste werk van Pink dat in het Nederlands is vertaald.

Door zijn calvinistische visie op de verlorenheid van de mens en de genade van God komt Pink in Amerika kerkelijk steeds meer in een isolement. In 1925 vertrekt hij naar Sydney in Australië en gaat hij in verschillende kerkverbanden voor. Zijn prediking vindt weerklank en roept verzet op. Hij wordt predikant in een Strict Baptist Church. Hier komt hij in contact met mensen die alle zekerheid van het geloof onjuist achten en menen dat deze strijdig is met de soevereiniteit van God en de verlorenheid van de mens. Gevolg is dat Pink gedwongen wordt zijn predikantschap neer te leggen, waarbij wel moet worden aangetekend dat zo’n 40 procent van de gemeenteleden achter hem blijft staan.

Intussen neemt de predikant het besluit terug te gaan naar zijn geboorteland. Aan een gemeente zal hij zich niet meer verbinden. Wel gaat hij binnen meerdere kerkverbanden voor.

Door teleurstellende ervaringen komt Pink aan de zijlijn van het kerkelijke leven te staan. Met zijn vrouw leest hij ten slotte thuis preken. Van 1944 tot aan zijn dood in 1952 woont hij in Stornaway. Ondanks het feit dat zowel in de Free Church als in de Free Presbyterian Church het Evangelie van vrije genade wordt verkondigd, zoekt hij geen toenadering tot deze gemeenten.

Vanaf 1922 tot aan zijn dood in 1952 verzorgt Pink de uitgave van het blad ”Studies in the Scriptures”. De Bijbelstudies en dogmatische studies die in dit blad verschijnen, zijn na zijn dood in boekvorm gepubliceerd. Nog steeds verschijnen herdrukken van deze uitgaven.

In 1981 schreef Iain Murray, die vele jaren directeur is geweest van de uitgeverij The Banner of Truth, een biografie over Pink. Vorig jaar kwam bij deze uitgeverij een herziene en uitgebreide editie van deze biografie uit. In het woord vooraf van deze herziene editie geeft Murray aan dat hij in de eerste uitgave te veel aandacht heeft gevraagd voor het ongewone in het leven van Pink. Dat was er ongetwijfeld. Pink zelf heeft echter nadrukkelijk aangegeven dat zijn eigen levensgang en de leiding die de Heere met hem hield, geen model was voor anderen.

Met deze herziene uitgave van de biografie van Pink heeft Murray een aantal accenten anders willen leggen dan in de eerste uitgave. Zeker is dat het leven van Pink, met alle gebreken die hij had, een leven is geweest tot eer van God.