Eerdere moties van wantrouwen overleefde Pastors op het randje wel. Met 21 voor– en 23 tegenstemmen kon hij in maart als wethouder Fysieke infrastructuur aanblijven. Wel werd hem de mond gesnoerd, omdat hij alleen nog maar uitlatingen mag doen op zijn eigen beleidsterrein. Integratie is dus niet langer een onderwerp waar Pastors zich over mag uitspreken.In 2004 moest een eerste wethouder het veld ruimen. Rabella de Faria legde haar functie neer nadat de fractie van LR het vertrouwen in haar had opgezegd. Daardoor was er volgens haar geen basis meer „voor een adequate voortzetting" van haar wethouderschap.

Collega–wethouder Wim van Sluis redde het daarentegen meermalen wel. Hij lag in september nog onder vuur over zijn woonadres. De Gemeentewet schrijft voor dat wethouders in de stad moeten wonen waar ze werkzaam zijn. Van Sluis woont bij zijn gezin in Capelle aan den IJssel, maar staat wel in het bevolkingsregister van Rotterdam ingeschreven.

Op papier woont hij op het adres van zijn moeder. De PvdA wilde een motie van afkeuring indienen, maar zag daar vanaf toen het college de vragen van de partij adequaat beantwoordde.

Ook had de havenwethouder en tevens president–commissaris van het Havenbedrijf heel wat uit te leggen toen bleek dat havendirecteur Willem Scholten voor miljoenen euro’s bankgaranties had afgegeven aan de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (RDM).

Behalve enkele wethouders zag Leefbaar Rotterdam eerder vier leden vertrekken: Michiel Smit, Joop van Heijgen, Harry Maronier en Nico Kok. Allen gingen als eenmansfracties verder. Smit verliet begin 2003 de partij nadat hij contact bleef zoeken met extreem–rechtse organisaties. Hij deed dit op persoonlijke titel, maar volgens zijn fractiegenoten raakte het de partij ook.

Enkele maanden later stapte Maronier uit de fractie. Hij helderde nooit op waarom hij die stap had genomen. Eind september legde Van Heijgen het bijltje neer na een gesprek met het fractiebestuur. Het boterde niet tussen hem en de rest van de fractie. Ook Van Heijgen was net als Smit een stuk rechtser.

Nico Kok distantieerde zich nog voor de verkiezingen in 2002 van Leefbaar Rotterdam, na een interview met Pim Fortuyn in de Volkskrant waarin de lijsttrekker zei dat wat hem betreft artikel 1 van de grondwet overbodig is, als het de vrijheid van meningsuiting belemmert. Ook liet Fortuyn zich negatief uit over moslims. Kok wilde zich na dat interview niet meer verkiesbaar stellen voor Leefbaar Rotterdam, maar hij kon toen niet meer van de lijst af.