Het thema van de Bondsdag was ”Leven in een wereld vol lijden.” Ds. Van den Herik ging vooral in op wat de Bijbel over het lijden zegt, terwijl de lezing van ds. P. Molenaar uit Dordrecht als titel had: ”Hoe is de praktijk?” Ds. J. P. Nap uit Zeist, de dagvoorzitter, verzorgde het openingswoord.De Oener predikant vond het moeilijk om te spreken over kwaad, ziekten en zorgen als het gaat over de voorzienigheid. Hij hield vast aan het standpunt dat Gods voorzienigheid over alle dingen gaat, waarbij hij een woord van Augustinus aanhaalde: „Er gebeurt niets zonder Gods wil, maar wel tegen Gods wil.” Van den Herik: „Soms krijgt de duivel ruimte om zijn verdervend werk te doen. Maar ook wij mensen hebben onze eigen verantwoordelijkheid. Dat God alle dingen bestuurt, wil niet zeggen dat daarmee de rol van de mens is weggevallen.”

Hij noemde een drietal punten waarom het kwaad de mensen treft. Ten eerste zag hij lijden als een waarschuwing zich tot God te bekeren. Een ramp of een ziekte kan ook een straf van God zijn. Maar niet alle vragen worden opgelost. Asaf begreep het in Psalm 73 ook allemaal niet, maar uiteindelijk ervoer hij dat God toch het goede met hem voorhad. God is niet te begrijpen, maar wel te vertrouwen.

Tijdens de vragenbeantwoording zei hij dat er niet altijd een directe verbinding is te leggen tussen lijden en zonde. Soms is die relatie er wel, bijvoorbeeld in sommige gevallen van aids, maar dan nog moet je voorzichtig zijn en het verband niet aan anderen opleggen. „Als we dat doen, zijn we in gezelschap van de vrienden van Job.”

Ds. Molenaar merkte in zijn referaat op dat het vraagstuk van het lijden in deze wereld en de leiding van God actueel zijn. „De zin van het moderne leven is gericht op genot in deze consumptieve cultuur. Daarin past het lijden van de mens niet. De vooruitgang van de medische wetenschap is een zegen met het oog op de medische mogelijkheden, maar in veel gevallen is het lijden geweldig toegenomen. De mens wil als God zijn, ook in de techniek. Door de spanningen die met deze uitvindingen gepaard gaan, gaat hij haast aan eigen kunnen ten onder. De mens is niet alleen ontzettend eenzaam geworden omdat hij geestelijk en emotioneel de grote vragen van mens en wereld niet aankan, maar ook het lijden is toegenomen.”

De Dordtse predikant stelde met Anselmus dat op de bodem van alle vragen de zondeschuld van de wereld ligt. Hij zei dat het rechte geloof begint bij de erkenning van de verkiezing van God en het geloof in de voorzienigheid van God. „Elke reformatie of opwekking begint met het geloof in Gods wonderlijke en soevereine hand in eigen leven als ook in de geschiedenis.”

In het leven in kinderlijke afhankelijkheid zag hij een wapen tegen de verkilling in maatschappij en kerk. „De Vadernaam staat hoog genoteerd in de belijdenis, tegenover lot en toeval, zoals helaas velen het geloof in Gods voorzienigheid vertolken. Die Vaderhand en Vadernaam moeten ook missionair bewogen in een goddeloze wereld of in een multireligieus tijdsgewricht gepredikt worden. Tegenover de strenge Allah van de islam vinden we hier sterk de zorg van God de Vader in Christus uitgetekend.”