S. wordt met zijn kompaan Zoran F. verdacht van de illegale uitvoer van strategische goederen naar Pakistan in de periode van begin 1999 tot 2002. S. is de Nederlandse zakenpartner van de Pakistaanse atoomspion Abdul Qadeer Khan, die in de jaren zeventig uit Nederland technologie voor het verrijken van uranium meenam naar Pakistan.De twee AIVD-medewerkers waren aanwezig bij de doorzoeking van het kantoor van S. in april 2004. Rechter-commissaris B. Franke verklaarde eerder geen toestemming te hebben verleend voor hun aanwezigheid. Van Dol en Wittekoek, zoals de twee getuigen tijdens het verhoor werden genoemd, verklaarden woensdag dat Franke naar hun weten geen bezwaar had gehad tegen hun aanwezigheid. Ook officier van justitie J. Horzinek verklaarde dit eerder in het proces.

Van Dol gaf woensdag aan wel mee naar binnen te zijn geweest, maar niet actief te hebben geholpen bij de doorzoeking. „Ik liep wat rond en heb aan een bureau gezeten. Als de medewerkers van de Economische Controle Dienst (ECD), die de doorzoeking uitvoerden, vragen hadden over informatie op aangetroffen documenten, gaf ik antwoord. Dat was onze taak. Het verlenen van ondersteuning op de gebieden waarop de ECD zelf geen expertise in huis had. Zoals aangeven of materialen, in bepaalde hoeveelheden, als strategische goederen kunnen worden aangemerkt.”

Het verhoor van de twee medewerkers van de AIVD had vooraf flink wat voeten in de aarde. Het openbaar ministerie verzette zich in eerste instantie tegen het verhoor, met een beroep op de staatsveiligheid. Nadat de rechtbank had besloten het verhoor toe te staan, moesten allerlei voorzorgsmaatregelen worden genomen. Om de identiteit van de AIVD’ers niet vrij te geven, werden ze verhoord in afwezigheid van pers en publiek. Die konden het verhoor in een andere zittingszaal volgen via een geluidsverbinding. De stemmen van Van Dol en Wittekoek, niet de echte namen van de mannen, waren vervormd. In de rechtszaal zelf zat het tweetal geschminkt en met baard en pruik.