De Nederlandse Defensie Doctrine (NDD) is de vertaling van het politieke beleid naar de uitvoering van de militaire taken in samenwerking met Buitenlandse Zaken, maar ook met Ontwikkelingssamenwerking. Centraal in de doctrine staat het primaat van de politiek en het gezamenlijke karakter van de Nederlandse strijdmacht. De Nederlandse militair moet zich als een teamplayer gedragen in een steeds meer op uitzendingen gericht leger.Defensie kende tot nu alleen aparte doctrines voor drie van de vier krijgsmachtonderdelen, de landmacht, luchtmacht en marine. „De NDD is meer een kapstok waaraan de verschillende doctrines voor de taken van de krijgsmacht hangen", zei luitenant-generaal Sonneveld, vice-commandant van de strijdkrachten na afloop van de ceremonie.

De volledige doctrine zal ook op internet worden gepubliceerd. Het is volgens Sonneveld geen geheim boekwerk, maar een soort naslagwerk waar iedere Nederlander kan zien langs welke principes welke militaire taak van Nederland wordt uitgevoerd.

De Amerikaanse generaal Jones prees de doctrine als een doordachte visie op de huidige politiek-militaire situatie die volledig aansluit bij de nieuwe opvattingen die nu voorzichtig opgang doen binnen het bondgenootschap. Hij doelde onder meer op de hulp die de NAVO via haar snelle reactiemacht (NRF) wil geven bij nationale rampen, zoals de orkaan Katrina in de VS en nu bij de aardbeving in Pakistan.

Maar een defensiedoctrine is geen statisch gegeven, waarschuwde hij. Zij vergt voortdurende actualisering en „je moet ook weten hoe je er op een praktische manier van kunt afwijken".